‘The next big jazz guitarist’, zo staat Nir Felder aangekondigd op het affiche van Paradox, afgelopen vrijdagavond. Het is het eerste concert in een reeks van drie, na Tilburg volgen Rotterdam en Amsterdam. Vorig jaar stond Felder met een verrassend optreden op North Sea Jazz nadat even daarvoor zijn uitstekende debuutalbum Golden Age uit was gekomen. Op dit album speelt Felder met pianist Aaron Parks, bassist Mat Penman en drummer Nate Smith. Voor de mini tour in Nederland is de bezetting anders. Pianist Kristjan Randalu, bassist Phil Donkin en drummer Ross Pederson begeleiden hem. Randalu is geboren in Estland en opgegroeid in Duitsland en heeft zijn muzikale opleiding genoten in o.a. Köln, London en New York. Hij werkte o.a. samen met Dhafer Youssef. Donkin komt uit Engeland en woont in Berlijn. Pederson komt uit North-Dakota en heeft z’n thuisbasis in New York van waaruit hij werkt met vele artiesten getuige zijn indrukwekkende lijst aan muzikale samenwerking. Ze doen geen van drieën onder voor de vaste kompanen waarmee Felder zijn album heeft opgenomen.

Paradox zit behoorlijk vol als Felder begint met Memorial. Abstracte thema’s laten zich afwisselen door vingervlugge solo’s en het energieke snelle drumspel van Pederson. Het gevoelige Bandits, dat daarop volgt, heeft een romantische inslag, klinkt bijna liefelijk, je waant je zo op een mooie lenteavond met mooie vergezichten over bergen en dalen. Niet het weer op de kille Goede Vrijdag in Tilburg. Mooie gevoelige en delicate piano solo’s wisselen het solowerk van Felder af. Net zoals de meeste nummers bij dit concert zijn ze afkomstig van het genoemde debuutalbum Golden Age. In het nieuwe nummer Big Swim – niet van het album dus – opent Felder met een speelse sound geproduceerd door een kleine synthesizer gepositioneerd op een barkruk. De intro vloeit prachtig over in het pianowerk van Randalu.  De zuiverheid van de solo’s van Felder, op zijn oude Fender Stratocaster, komen in dit nummer mooi tot bloei. Het immer dynamische drumwerk van Pederson doet qua stijl denken aan de dat van Anton Eger, die we twee weken eerder in Paradox hoorden met het optreden van Marius Neset. In een mooie balans van afwisselend solowerk waarbij alle leden van de band tot hun recht komen, eindigt het werk weer met de speelse synthesizer sound die aan het slot versnelt tot een kleine uitbarsting. In Victory worden we getrakteerd op een sound die vleugjes country bevatten, met een drumspel dat een beetje doet denken aan stomende locomotief. Maar heel gevoelig en delicaat. Ernest / Protector schreef Felder over een gefingeerde persoon die in zijn dagelijkse levens routine een normaal leven lijdt, maar fantaseert dat hij een super held is. Het energieke stuk neemt je mee in deze fantasieën. Snelle thema’s ritmes wisselen zich af en opnieuw laat Felder zijn vingervlugheid en imponerende techniek zien.

De tweede set opent met een nieuwe song, toepasselijk aangekondigd als New Song. Klassiek getint pianospel van Randalu, die daarmee zijn – ook – klassieke opleiding niet verbloemt. Het past heel mooi in het uitgebalanceerde kwartet. In Before The Tsars horen we een gevoelig lyrisch thema, mooi opgebouwd op een robuust herhalend bas thema. Felder gebruikt meerstemmige akkoorden die je meenemen in Amerikaanse sferen. Het is naar zijn eigen zeggen geïnspireerd op het idee dat, ook al heb je alle informatie uit een boek, over een vertelling of van een muziekstuk, het toch ‘secret tracks’, geheimen, kan bevatten die zich niet zomaar ontvouwen bij het lezen of luisteren. In Sketch 2 wordt een spanning opgebouwd op een eenvoudig thema met een hoog tempo en dominant maar passend werk op drums. Op het album Golden Age wordt dit nummer gemixed met radiofragmenten van een legendarische speech van Mario Cuomo, de toenmalige Gouveneur van New York, op de Democratische Conventie in 1984, een speech waardoor Felder zich liet inspireren. ‘Deze speech is al muziek’ aldus Felder. Ook live, zonder deze fragmenten, klinkt het stuk prima in de Tilburgse jazztempel. Prachtig in balans en verstild – geen noot teveel – is de slowsong Code. Hoe snel het leven ook gaat, er is een ondertoon van rust in de natuur en je zelf. Dat is wat Felder met deze compositie mooi tot uitdrukking brengt.

Met twee toegiften was het enthousiaste publiek in Tilburg pas bereid om het slot applaus te geven. Mooi optreden van een nieuwe ster, dat mogen we rustig zeggen. Felder is zo’n typische artiest die met zijn talent live laat zien en horen dat hij tot nog veel meer in staat is dan wat hij al aan moois laat horen op zijn album. Maar de titel ‘The next big jazz gitarist’ is misschien nog wat te vroeg geconcludeerd, als er al een wedstrijd voor bestond. Hij is nog jong, laat hem verder tot ontwikkeling komen, de potentie is er. Felder werkt al aan een tweede album, dat waarschijnlijk aan het einde van dit jaar uitkomt. We houden hem in de gaten!

Media: Er zijn opnames gemaakt van Nir Felder in VPRO’s Vrije Geluiden. Volgens de laatste informatie wordt dit uitgezonden op zondag 19 april.

Setlist.

SET 1
1. Memorial
2. Bandits
3. Synth
4. Victory
5. Ernest/Protector

SET 2
1. New song
2. Before the Tsars
3. Sketch 2
4. Code
5. Lights

Encore

1. All Or Nothing At All
2. Cold Heaven