×

Concert

30 oktober 2015

Vicente Amigo sprankelend en oorstrelend in Carré

Geschreven door: Rik van Boeckel

20151027-AFR_9620Aan het slot van het concert van flamencogitarist Vicente Amigo barstte het Carré publiek los in een ovationeel applaus. En dat was niet zomaar want Vicente en zijn groep lieten horen hoe sprankelend en lyrisch flamenco kan zijn. En hoe geweldig zijn warme en oorstrelende gitaarspel is.

Vicente Amigo speelde een mix van oud repertoire en nummers van zijn laatste album Tierra waarop hij flamenco mixt met Keltische muziek. De Schotse en Ierse musici waren er niet bij en evenmin toetsenist Guy Fletcher (Dire Straits) maar wel de in Nederland wonende Schotse bassist Ewen Bernal naast Vicente’s groep, bestaande uit Añil Fernandez (2e gitaar/palmas), Paquito González (cajón, drums/palmas), Rafaël de Utrera (zang/palmas) en Choro (dans/palmas).

20151027-AFR_9604Nu speelde Vicente Amigo de nummers van Tierra meer in pure flamenco stijl, wisselend tussen diverse flamenco palos als bulería, soleá, tangos en rumba. Voor de pauze werd vooral ouder werk gespeeld zoals van Paseo de Gracia (Autorretrato) en Vivencias Imaginadas. Ook sprong hij soms binnen een stuk van de ene naar de andere compositie over. Maar dat maakte voor de toehoorder niet uit want wat hij ook speelde het bleef genieten van zijn sprankelende spel, de lyrische dynamiek van de groep en de schitterende tempowisselingen. Van Paquito weet ik dat hij stuwend, ondersteunend en subtiel kan begeleiden aangezien ik hem eerder met zijn groep Ultra High Flamenco heb gezien (Flamenco Biënnale. Bimhuis. Januari 2015).

Añil Fernandez vulde prima aan, Rafaël de Utrera’s zang was prachtig, Bernal ondersteunde met de elektrische basgitaar zonder te veel nadruk te geven. Choro kon na de pauze in een nummer laten zien wat hij als danser in huis heeft. Met onnavolgbare zapateados (voetenpercussie met de hakken), verrukkelijke pirouettes en een soort wilde energie, kreeg hij soms meer applaus dan Vicente Amigo. Maar het ging tijdens dit concert uiteraard meer om Vicente’s fenomenale gitaarspel dan om de dans.

20151027-AFR_9653

Nummers van Tierra zoals de warmbloedige titelsong, Prólogo y epílogo, Campos de San Gregorio, Bolero a los padres, Idílico en Roma waren zonder meer schitterend. Vooral Idílico was hartverwarmend poëtisch terwijl de meer dan terechte toegift Roma zo mooi werd uitgevoerd dat je er alleen maar lyrisch over kan zijn. Zoals Vicente en zijn groep het nummer langzaam lieten wegsterven in een zachte subtiele melodie was werkelijk adembenemend en een bijzondere afsluiting van een prachtig concert.

Foto’s: Annemiek Rooijmans