Met Van Hagen & de Marez Oyens heeft ook Nederland zijn eigen Neo-tango-formatie.  Tango-dj Ferdinand de Marez Oyens, gespecialiseerd in zowel traditionele tang als Neo-tango, liet Hans Van Hagen nummers van Gotan Project, Narcotango en traditionele tangonummers horen en overtuigde hem om samen aan de slag te gaan om te proberen, ondanks de vele raakvlakken met genoemde bands, een eigen geluid te realiseren en een album op te nemen.

Bij liefhebbers van de Neo-tango van bands als Gotan Project, Bajafondo, Tanghetto, Narcotango en Hybrid Tango zal Finalmente zeker in de smaak vallen. Hoewel het debuutalbum van Van Hagen & de Marez Oyens grotendeels achter de computer tot stand is gekomen, weet het duo, mede door belangrijke medewerking van diverse gastmuzikanten, toch regelmatig de gewenste sfeer en warmte te creëren. Dat is vooral te danken aan het uitstekende bandoneon-spel van Gerard van Duinen, dat veel van de tien nummers van Finalmente domineert en ervoor zorgt dat het traditionele tango-gevoel zich op geslaagde wijze mengt met de Neo-tango-elementen.

Gerard toont zich in album-opener Espacio meteen al van zijn beste kant, waarmee de toon wordt gezet voor een kort (37 minuten), doch prima tango-lounge album. Dat je door het gekozen ritme en de melodie in een paar nummers (Ojos Negros en Tangogo) als luisteraar spontaan Libertango van Astor Piazolla (en in mijn geval hoor ik daar zelfs de versie van Grace Jones bij:)) hoort terugkomen, nemen we graag op de koop toe. Chico de Madera en het op klassieke leest gestoelde Hibisco leggen in ieder geval een kleurrijk klankpallet neer, waarin genoeg ruimte blijkt voor violist Willem van der Weide om op te kunnen vallen.

Siesta klinkt echter als de betekenis van het nummer, waardoor de kans bestaat dat je dit ‘ middagdutje’ te letterlijk gaat nemen. Gelukkig wordt de draad daarna weer uitstekend opgepakt in Tango Electrónico, waarbij Gerard van Duinen zijn bandoneon aan een gedreven klinkende beat mag koppelen. Clarence Milton Bekker siert Too Much Of Everything op met zijn soulvolle stemgeluid en schreef mee aan het nummer en slottrack The Stars Are Out behoudt zijn spanning door de heerlijke vocalen, gecombineerd met, wederom, de smaakvolle bandoneon.