×

Recensie

12 april 2017

Ultimo Tango: Een zeer fraaie ode aan de tango

Geschreven door: Rik van Boeckel

Ultimo Tango is een nu op DVD uitgebrachte tango film van German Kral uit 2015 en mede geproduceerd door Wim Wenders. De film neemt je als kijker mee in het turbulente leven van tangodanseres Maria Nieves Rego en tangodanser Juan Carlos Copes. Ze zijn beiden al in de 80 en dansten bijna 50 jaar samen. Zij behoorden tot de top van de tangodans in Buenos Aires en hadden een haat-liefde verhouding met elkaar. Pijnlijke scheidingen werden uiteindelijk weer bijgelegd en nu op hoge leeftijd vertellen ze openhartig over hun liefde, hun haat en hun passie voor tango. Want die bracht hen steeds weer bij elkaar. Ze delen hun verhaal met een groep jonge tangodansers en choreografen in Buenos Aires en die vertalen hun leven in prachtige choreografieën.

Tango heeft natuurlijk al zo’n lange geschiedenis welke teruggaat tot eind 19e eeuw. Het is dan ook een verhaal over de geschiedenis van de tango verteld vanuit een persoonlijk perspectief. Interviews met Maria en Juan worden afgewisseld met oude opames van hun tangodans en met nieuwe beelden van de vertolkers van hun tangodans. Maria legt bijvoorbeeld aan de jonge dansers uit hoe zij vroeger ‘in hun tijd’ dansten tijdens milonga’s zoals de dansavonden genoemd werden. “We hadden een zware jeugd, we hadden niets, mijn moeder zocht tussen het afval naar bruikbare spullen,” vertelt Maria. En Juan: “Ik wist dat ik mijn Stradivarius had gevonden,” en dat was voor hem Maria die vervolgens zegt: “Ik was verliefd op hem, het dansen was een excuus.” Maar zo ontstond wel de naar Juan genoemde Copes stijl.

Juan vertelt ook met weemoed dat op een gegeven moment veel tango clubs sloten omdat rock en cumbia populair werden. Juan bracht de tango toen naar het theater en hij ging met Maria door terwijl andere goede tangokoppels ermee stopten. En ze gingen naar New York, naar Broadway. Ze trouwden in Las Vegas maar daarna ging het mis. “Als we dansten, scholden we op elkaar,” vertelt Maria. Ze traden op in Tokyo en na de relationele breuk volgde ook de artistieke breuk. Want Juan’s nieuwe vrouw wilde niet dat hij met Maria bleef dansen. Maria blijft toch de positieve kant zien: “Het verdriet heeft me een beter mens gemaakt, een betere artieste en een betere tangodanseres.” Juan:”Ik zal sterven met de tango.”

In feite is deze indringende documentaire niet alleen een verhaal over de tango maar ook hoe de persoonlijke verhouding en de beroepspraktijk van twee tangodansers aan de top door elkaar heen lopen, en dat blijft fascineren. Ze uiten dat ook nog eens in hun dans, de passie voor tango is sterker dan hun liefde voor elkaar. Een mooi moment in deze docu is behalve de theaterscenes ook het gespeelde verhaal van Maria als jong meisje die thuis tangomuziek op de radio hoort en door de kamer met een bezem tango danst. De docu eindigt met opnames van hun laatste show samen in Luna Park in Buenos Aires. Een mooi slot van een boeiende documentaire, die zeker een aanrader is voor tango liefhebbers.