×

Recensie

World

30 oktober 2017

The Black Seeds

Fabric

Geschreven door: Peter Slootweg

Uitgebracht door: Proville Records

Fabric The Black Seeds World 2 The Black Seeds – Fabric Written in Music https://writteninmusic.com

Hun muziek wordt omschreven als een eigenzinnige, grensoverschrijdende mix van diverse stijlen; op verschillende media wordt gerept over grote internationale successen (tot twee keer toe dubbel platina in thuisland Nieuw Zeeland) en Rolling Stone Magazine riep ze in 2011 uit tot “beste reggaeband ter wereld”: al die loftuitingen én een veelbelovend amalgaam van funk; dub; afro; pop; rock en soul doen me nieuwsgierig uitzien naar de zesde worp van The Black Seeds, Fabric getiteld. Dat belooft wat!

Mijn verbazing is groot als opener Better Days door mijn huiskamer schalt: alsof Level 42’s Mark King een afgekeurde UB40-song covert. Ik hoor reggae; ik hoor wat gospelinvloeden; ik hoor dub. Ik hoor de Mark King-soundalike murmelen tegen een braaf voortkabbelend en een volkomen gladgestreken geluidsdecor dat weliswaar verwijst naar voornoemde muziekstijlen, maar dan zoals een plastic kip verwijst naar een schranspartij.

In eenzelfde oubollig tempo keutelt Everybody Knows voort, een song die bovendien ontsierd wordt door een bloedirritante sample en toonloos zangwerk. Freakin’ is Prince die Controversy uitvoert op zijn sterfbed. Lighting Strikes is in weerwil van de titel vooral de verklanking van een bejaarde poedel met bloedarmoede en Moving On zet het gedreutel voort met royale hoeveelheden moede- en bloedeloosheid geflankeerd door een vermoeid slaggitaartje. “Mark King” heeft nu wat galm op de stem, zodat het lijkt alsof hij vanuit de spelonken van een graftombe zijn vocale inertie loslaat op de luisteraar. Ride On tracht het voorgaande te overtreffen in bedompte indolentie.

Titelsong Fabric grossiert in willekeurige dubeffecten, terwijl de volstrekte eentonigheid van de zang zorgt voor een bedwelmend effect. Bij Beleza schrik ik wakker van een rauw stemgeluid dat de song al pratend inluid. Er staat iets te gebeuren! Na luttele seconden word ik echter alweer in slaap gesust, en ik slaap door tot aan het einde van dit album, terwijl ik me tijdens een song als Wake Up nog maar eens lekker omdraai.

Fabric is een album met fikse bloedarmoede en een muzakversie van de muziekstijlen die ze zeggen te vermengen. Het is de liftmuziek voor een Jamaicaanse hotelketen; de muziek die u hoort als u bij uw verzekeringsmaatschappij in de wacht wordt gezet; het muzikale behang in een meubeldiscount. Het klinkt allemaal alsof een bruiloften-en-partijenband onze funk-; soul-; pop-; en reggaehelden eert met fletse versies van hun mindere songs.

Fabric is een aanrader voor alle slechte slapers: zelfs een speedjunk zal moeite hebben de ogen open te houden bij beluistering ervan.

Is er dan niets positiefs te melden over Fabric? Zeker wel: de musici verstaan hun vak. Er wordt uitstekend gemusiceerd. En met wat goodwill had ik in bovenstaande beoordeling ook termen als “laidback” en “loom” of “zonnig” kunnen bezigen.

Ik sluit deze recensie dan ook gaarne af met deze gematigd positieve noot.



  1. Better Days
  2. Everybody Knows
  3. Freakin'
  4. Lightning Strikes
  5. Moving On
  6. Ride On
  7. Back To You
  8. Fabric
  9. Beleza
  10. Wake Up
  11. The Weaver
  12. Lost In The Bush