De Duitse componist/multi-instrumentalist Stephan Micus zet ook op zijn alweer 21ste (!!) album voor ECM zijn muzikale wereldreis verder. Nomad Songs is wederom een intrigerende muzikale wereldschets.

Het blijft een muzikaal super interessant idee wat Stephan Micus ruim 40 jaar geleden opzette: het in kaart brengen, bestuderen en leren bespelen van traditionele instrumenten om zodoende door de sfeer die de klanken oproepen de cultuur beter te leren begrijpen. Micus schrijft de composities zodra hij de klank van het instrument begrijpt en probeert dan de diverse instrumenten met elkaar te combineren in fascinerende, niet eerder toegepaste, combinaties. Soms vanuit totaal verschillende culturen waardoor een volledig nieuw muzikaal landschap ontstaat.

Voor het opnemen van Nomad Songs nam hij twee jaar de tijd nadat hij voor zijn vorige album Panagia de Byzantijns Griekse gebeden had bestudeerd. Voor het nieuwe album leerde hij in totaal negen verschillende instrumenten. Van de ndingo uit Botswana tot aan de Marokkanse genbri (grotendeels gemaakt van kamelenhuid) en gnawa. De composities die hij voor Nomad Songs schreef, waarbij de titel zowel refereert aan de volkeren waar de instrumenten vandaan komen als zijn eigen manier van leven, herbergen alles dat de muziek van Micus zo interessant maakt.

Het is een enerverende nieuwe wereld die Micus met zijn muziek schept. Nomad Songs bevat muziek die traditioneel maar ook nieuw klinkt. Puur door de combinatie van instrumenten. Natuurlijk kan nooit alles werken als je negen instrumenten op verschillende manieren met elkaar combineert of spreekt de klank van een bepaald instrument of zijn woordeloze zang je minder aan. Feit blijft dat ook op Nomad Songs Micus weet te overtuigen met sfeerrijke schetsen van een onbepaalde, maar intrigerende wereld.