De in 1965 geboren Sheila Chandra is een Engelse popartieste van Indiase afkomst. Met een acteercarrière op de BBC in haar tienerjaren, vergaarde zij haar eerste muzikale bekendheid met de groep Monsoon, die Westerse en Indiase popstijlen deed fuseren. Toen deze groep in 1982 uiteen ging startte Chandra haar solocarrière, waarin zij in totaal nog twaalf albums zou uitbrengen. Een opvallend detail is dat Chandra pas in de jaren negentig voor het eerst live optredens gaf. Dit besluit viel samen met haar overstap naar Real World Records.

Weaving My Ancestors’ Voices was in 1992 de eerste van de drie op het Real World label gepubliceerde albums, gevolgd door The Zen Kiss (1994) en ABoneCroneDrone (1996). Met het verschijnen van best of Moonsung: A Real World Retrospective (1999), en nog een zestal andere producties geïnitieerd door het label, kan Chandra terecht een doorwinterde Real World artiest worden genoemd.

Chandra is een zangeres die zich in de loop van haar carrière verschillende vocale tradities heeft eigen gemaakt. Op Weaving My Ancestors’ Voices komt deze rijkdom maar al te duidelijk naar voren. De keerzijde van haar brede talent en interesse is dat het album niet tot een eenheid komt. Het op vocalen leunende Indiase konnakol (vocale percussie) in Speaking In Tongues I wordt gevolgd door een traditionele Ierse ballade, om via een Spaanse omweg tegen het einde van het album terug te keren bij Speaking in Tongues II, waarbij het geheel wordt afgesloten met twee chants in verschillende talen. De drones (lang aangehouden tonen) in haar muziek zijn kenmerkend voor dit album en geven het een spiritueel karakter. De overgangen tussen de verschillende nummers zijn abrupt en doen ongewild denken aan kleurkaarten bij een bouwmarkt, die weliswaar een overzicht bieden van het assortiment, daarentegen weinig harmonisch zijn.

Erg triest is dat Chandra lange periodes werd geteisterd door stemproblemen. In 2007 heeft zij na veertien jaar voor het eerst weer opgetreden. In deze tijd heeft zij wel meegewerkt aan studio-opnames, waaronder aan de soundtrack van The Two Towers (Lord Of The Rings, 2002) en aan de eerder genoemde Real World projecten. Sinds 2010 lijdt Chandra aan het Brandende Mond Syndroom (BMS), een kwaal van neurologische aard, die het zingen voor haar onmogelijk heeft gemaakt. Naar het schijnt communiceert zij tegenwoordig nog voornamelijk via schrift en lichaamstaal. Uit empathie zou deze heruitgave van Weaving My Ancestors’ Voices als collectors item geprezen moeten worden, echter maakt het album dit an sich niet waar.