×

Recensie

World

06 december 2016

Roberto Fonseca

ABUC

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Impulse

ABUC Roberto Fonseca World 4.5 Roberto Fonseca – ABUC Written in Music https://writteninmusic.com

ABUC, het meest recente album van de Cubaanse jazzpianist-componist Roberto Fonseca komt uit op het prestigieuze Impulse label. Een hele eer die niet volledig onverdiend is. Zo speelde hij zichzelf onlangs nog in de kijker met At Home, een liveregistratie waarop hij met Fatoumata Diaware samenwerkte. In zijn discografie vallen ook nog het relatief recente, Yo (2013)(waarop de cuban jazz sound verder aangelengd werd met Afrikaanse invloeden) en albums als Temperamento (2012), Akokan (2010) en het al wat oudere Zamazu (2007) af te punten.

Op dit nieuwe, nog maar net verschenen album duikt de voor een Grammy genomineerde pianist in de muzikale (en sociale) geschiedenis van zijn thuisland. Bovendien ondersteunt hij een hele reeks sterren op zijn weg, zoals Trombone Shorty, gitarist Eliades Ochoa, Orquesta Aragon en trompettist Manuel “Guajiro” Mirabal. En alsof dat alles nog niet genoeg was weet hij ook nog eens zijn heerlijk sensueel swingende muziek op een innovatieve manier van meerwaarde te voorzien.

In een recent interview vertelt Fonseca dat het eindelijk tijd was om zijn visie te geven op het hedendaagse Cuba, vanuit een erg verschillend perspectief en vooral om terug te keren naar zijn muzikale roots. Zo biedt ABUC een fraai overzicht van stijlen, sounds en genres (onder meer mambo, rumba, bolero, danzon, cha-cha-cha, contradanza en een stevige scheut hiphop). Een meer dan lekkere brok muziekgeschiedenis waarmee je als luisteraar echt élk feestje mee kan opluisteren.

Fonseca is niet de eerste de beste pianist, dat blijkt ook uit de vele samenwerkingen die hij al aanging, gaande van Ibrahim Ferrer, Omara Portuondo, Carlinhos Brown tot en met recent Fatoumata Diawara. Bijna alle van de veertien composities schreef Fonseca zelf, die ook nog eens instond voor productie.

Erg ambitieus, want ook al zijn de opnamemogelijkheden tegenwoordig schier eindeloos, in de Cubaanse muzikale geschiedenis moest men vooral met primitievere mogelijkheden tevreden zijn. En dat laat zich ook op het album horen. Zo trachtte hij naar best vermogen om zich te beperken tot de opnamemogelijkheden die toen in zwang waren. Dat klinkt best vreemd, maar het werkt wel en levert een apart geluid op.

Fonseca toont zijn meesterschap al van bij het prille begin. Op Cubano Chant, op een bedje van ragfijne percussie en pianomotiefjes, wordt hij versterkt door Trombone Shorty. Iets verderop is er de funky, tot dansen uitnodigende single Afro Mamba, waarop Dayme Arocena en Carlos Calunga op vocals de pannen van het Cubaanse dak zingen. Het ideale huwelijk tussen Cuba en het Afrikaanse continent. En op Tumbao de la Unidad mag de Cubaanse stergitarist Eliades Ochoa zijn typische gitaarstijl etaleren. De soundtrack om er een stevig uit de kluit gewassen Havana mee op te steken.

De pianist maakt een erezaak van om zijn ervaringen en zijn collaboraties maximaal te laten renderen in dit historisch overzicht. Dit ABUC verhaal is voor hem een bijzondere mijlpaal in zijn carrière. En dat merk je ook aan de uitgebreide hoesnota’s die de luisteraar doen zoeken naar al die (historische) elementen en invloeden. Knap werk, met een didactische meerwaarde.

Ook al ligt het er niet vingerdik op, Fonseca stoort zich niet aan de complexe relatie tussen Cuba en de Verenigde Staten en laat de muzikanten zijn wie ze zijn. Bijna al zijn gasten zijn Cubaans, op Trombone Shorty – die in New Orleans te situeren is – na. ABUC doet verlangen naar een liveshow van Fonseca, en dat is een erg goed teken aan de wand.

Ergens halfweg vinden we Family terug, een ode aan zijn eigen familie uiteraard. Maar bij uitbreiding ook zijn muzikale families. Cuba is zijn thuis en dat voelt aan als heilige aarde (Tierra Santa ; Tierra Santa Santiago De Cuba). Naar het einde toe valt er een experimentelere Fonseca te horen zoals tijdens het hiphopgetinte Habanara en het ronduit fantastische Soul Guardians. Zo werkt hij zich naar hoogtepunten als Después en Velas Y Flores alvorens het verhaal helemaal rond te maken met een intiem mooie pianoversie van Cubano Chant, die het album ook opende.



  1. Cubano Chant
  2. Afro Mambo
  3. Tumbao De La Unidad
  4. Contradanza Del Espíritu
  5. Tierra Santa
  6. Sagrado Corazón
  7. Family
  8. Tierra Santa Santiago De Cuba
  9. Habanera
  10. Soul Guardians
  11. Asere Monina Bonco
  12. Después
  13. Velas Y Flores
  14. Cubano Chant [Solo Piano Version]