Met wederom een prachtig divers programma, waarbij echt elke activiteit op een festival optimale aandacht krijgt, was ook de 2015 editie van Womad weer overweldigend sterk. Het is en blijft een van de meest opvallende festivals ter wereld.

In een prachtige mix van verrassende optredens van bands en artiesten van over de hele wereld die zowel uit de world, alternative, jazz als electronic komen als workshops, lezingen, super speciale optredens, een enorme diversiteit aan eettentjes, literatuursessies en zelfs kooklessen verspreid over 3 dagen heeft Womad al lang geleden een zeer speciale formule gevonden. Vooral ook omdat het festival als world festival werd opgezet en met het idee om juist ook Britse independent muziek met muziek uit andere delen van de wereld te laten samenvloeien (de opnamen van Echo & The Bunnymens All My Colours, van het magistrale album Heaven Up Here, uit 1982 met daarachter de drummers van Burundi is legendarisch geworden). Daarnaast hangt er een fijne sfeer van politieke intelligentie en muzikale wijsheid zonder dat deze in je gezicht gesmeten wordt. Ook door de fijne diversiteit in publiek, die we natuurlijk ook van andere Britse festivals kennen, en waarbij naast jongeren en ouderen ook hele gezinnen het festival terrein betreden, en de combinatie in absoluut verrassende muziek is de sfeer op Womad als op geen ander festival.

De 2015 editie werd op de vrijdag geteisterd door een flink noodweer dat over Engeland trok. Voordat de meeste mensen hun tent hadden kunnen opzetten stonden ze dus al tot hun enkels in de modder. Maar niemand die je daarover hoorde klagen, er werd gewoon rekening mee gehouden en voorzichtig gelopen en alle concerten werden gewoon bezocht. Heerlijk idee en wel zo prettig voor de muzikanten aanwezig natuurlijk. De vrijdag was namelijk muzikaal al een heel mooie dag met vooral een sterke namiddag en avond. Het vermaarde Toto La Momposina speelde in de regen al een begeesterde set en op hetzelfde podium overtuigde even later ook Tal National optimaal. Een meer dan uitstekende set speelde vervolgens East India Youth, het intrigerende project van William Doyle, in de door Bowers & Wilkins Sound System tent. Geweldig geluid ook. Mischien was de tent wel extra vol omdat het buiten regende maar het toegestroomde publiek bleef en luisterde geboeid.

Terwijl het weer net wat leek op te knappen speelde het fameuze Bellowhead een geweldige set op de Open Air stage. De enorme drive van de heerlijke overdaad aan blazers heeft het elke weer helemaal in zich om elk festivalterrein in een grote kolkende massa te veranderen. Hetzelfde gebeurde even later ook met het optreden van Nightmares on Wax in de grote Red Tent aan de andere kant van het terrein. Fabelachtige set waarin alle elementen van de muziek van George Evelyn aka Nightmares on Wax optimaal naar voren kwamen. Optimale warmbloedige muzikale remedie voor de regen en de modder buiten. Tinariwen die daarna in de grote Siam Tent mocht optreden maakte al net zoveel indruk. In een lekker dikke elektrische set wist de band het publiek vanaf het allereerste moment volledig te overtuigen. Wat een geweldige band blijft het toch en hoe super aanstekelijk blijft toch die lome blueswoestijnfunk die ze spelen.

Het wellicht meest verrassende optreden van de avond werd overigens verzorgd door John Metcalfe en zijn band in de Bowers & Wilkins. Met een meer dan geweldig geluid speelde hij daar de fantastische stukken van zijn net verschenen meesterstuk The Appereance of Colour. Toen de regen eindelijk was opgehouden speelde op het grote Open Air Stage De La Soul een greatest hits show. Met band en een dj op draaitafels heersten de mannen en wisten ze het publiek optimaal mee te krijgen. Al blijft dat constant, wel heel kinderachtige, verhaaltje van ‘What is your most favorite day of the week? Saturday! En het vervolg ‘What is your least favorite day of the week? Monday! Because you have to go to school!’ natuurlijk wel een triest verhaal van de ondertussen oude mannen. Dat kennen we nu wel van ze. Muzikaal overtuigde het echter wel helemaal.

Lees meer over Womad:

• Regen kan pret bij prachtig divers Womad niet bederven
• William Onyeabor tribute excelleert op Womad (dag 2)
• Eska ster van regenachtige laatste dag Womad

Foto De La Soul: Ian Gavan
Foto Tinariwen: C. Brandon