×

Concert

18 februari 2011

Paco Peña: Flamenco Sin Fronteras

Geschreven door: Carl Puhl

Niet gehinderd door enige vorm van voorkennis bezocht ik donderdag 17 februari de voorstelling Flamenco Sin Fronteras van Paco Peña in theater Orpheus te Apeldoorn. Volgens de introductie op de website van het theater liet de gitaargrootmeester zich voor deze show inspireren door de ontmoeting van de Spaanse kolonisten met het Latijns-Amerika van het begin van de twintigste eeuw. Verder dan een concertbezoek bij John Williams gaat mijn live ervaring met klassieke gitaarmuziek niet. Ik ben in het geheel niet bekend met flamenco en de Spaanse taal. Ik kan niets vertellen over Paco Peña en zijn muzikale carrierre. Eigenlijk ben ik niet de juiste persoon om deze recensie te schrijven, maar ik ga het wel doen!

001Links op het podium in het zwart gekleed zat de Andalusische delegatie, rechts in het wit zat de Creoolse afvaardiging. In het begin speelde ieder zijn eigen muziek, maar gaandeweg leerden beide kanten elkaar beter kennen en raakten de muzikale invloeden steeds meer vermengd. Er werd gedanst, gezongen en gemusiceerd met veel overgave en expressie, kunst en emotie, passie en sensatie. Helaas bleek dat de akoestiek van dit theater enigszins te wensen overliet; een licht iritante echo was hoorbaar. Gelukkig werden de artiesten hier niet door gehinderd. Het programma voor de pauze genoot veruit mijn voorkeur over na de pauze, hoewel het na de pauze wel meer humor bezat.

003Ik ben een nuchtere Hollandse jongen en het is voor mij al moeilijk genoeg om mijn lichaam ritmisch op muziek te bewegen, laat staan om de flamenco te dansen. Ik heb daarom enorm veel bewondering voor deze mannen en vrouwen, die zich gisteren voor mij en de andere bezoekers aan de prachtige muziek overgaven. Ik heb bewondering voor de expressie, de passie, de mooie bewegingen, de kunstige passen en de emotie. Ik voelde me ook geintimideerd en uitgedaagd. In Spanje zijn zelfs de vrouwen macho’s! Ik kreeg wel het idee dat er enorm veel langs mij heen ging voor wat betreft de verhaallijnen en de nuances, maar dat doet niets af aan de bewondering en indruk die het concert op mij heeft achtergelaten. Ik ben er wel achter dat dit eigenlijk geen muziek is die je op CD moet luisteren. Ik weet niet of ik uit mezelf nog eens naar een flamenco concert ga, maar ik heb erg genoten van Paco Peña, de muzikanten, de zangers, de dansers en hun show.