Márcio Local maakte dit jaar met Márcio Local Says Don Day Don Dree Don Don, Adventures In Samba Soul dé ultieme zomerplaat van 2009. Liefhebbers van Jorge Ben (later Benjor), naast Gilberto Gil één van de grondleggers van de Samba Soul en Tim Maia, de legendarische Braziliaanse soulzanger, kunnen dit album blind aanschaffen. De invloed van Jorge Ben(jor) is bijna op elk nummer hoorbaar en zelfs de stem van Márcio roept regelmatig herinneringen op aan deze oude sambakoning. WiM spreekt met de waardige troonopvolger van Jorge Ben over zijn nieuwe album en de belangrijke rol van muziek in het leven van Brazilië.

WiM: Je omschrijft jouw muziek als een spannende en moderne mix van Jorge Benjor, Seu Jorge, Banda Black Rio en Wilson Simonal. Je groeide op tussen veel van deze Braziliaanse helden, daarom lijkt het mij niet meer dan logisch dat je aangestoken te worden door hun funky grooves?
Dit zijn de muziekinvloeden waar ik erg blij van wordt en ook trots om Braziliaan te zijn. De stemmen van Wilson Simonal en Seu Jorge zijn briljant en de nummers van Jorge Benjor behoren tot de buitencategorie van hun unieke stijl, de Sambasoul. Toch zijn er op mijn album ook andere invloeden te horen zoals de melodieën van Bob Marley en de raps van The Fugees en The Roots. Ik voel mij echter niet de grote vernieuwer van Sambasoul; ik stop gewoon al mijn referenties en invloeden vanaf 1960 tot 2009 in een muziekblender en dat resulteert dan vaak in iets nieuws. Het zal ongetwijfeld vertrouwd of herkenbaar in de oren klinken maar het is ontegenzeggelijk anders.

WiM: Hoe lang maak je al Sambasoul en hoe kwam uiteindelijk je platendeal tot stand?
Al vijf jaar maak ik deze muzieksoort. Toen ik het album had opgenomen, kreeg ik een aantal aanbiedingen in Brazilië die ik eigenlijk allemaal terzijde schoof, ik vond ze niet interessant genoeg. Vervolgens was het Mario Caldato, de voortreffelijke producer van o.a. The Beasty Boys, Jack Johnson, Ben Harper en Seu Jorge, die het album aanbood bij twee platenlabels: Island Records en Luaka Bop. Uiteindelijk heb ik bij Luaka Bop een contract getekend voor Noord-Amerika en Europa.

WiM: Hoe lastig is het voor jonge, getalenteerde muzikanten om een platencontract te krijgen bij een label?
Dat is echt heel lastig, er zijn namelijk maar weinig serieuze investeerders. Ik denk dat een muzikant de meeste kans maakt wanneer hij zelf zijn eigen manager wordt. Dat gebeurt ook vaak in Brazilië, Seu Jorge is daar het bekendste voorbeeld van.

WiM: Je album is getiteld ‘Márcio Local Says Don Day Don Dree Don Don, Adventures In Samba Soul’, waar komt dit gezegde vandaan en waar staat het voor in Brazilië?
Het is de sound van mijn muziek, de sound van de instrumenten en de swing in Rio. Een aankondiging van nieuwe Braziliaanse muziek die de wereld wederom gaat veroveren!

WiM: Op dit album werk je ook samen met de legendarische producer Armando Pittigliani.  Hoe kwam je in contact met hem en hoe verliep de samenwerking?
Ik ontmoette hem via zijn dochter, de uitstekende fotograaf en producer Adriana Pittigliani. Armando produceerde de allereerste Bossa Nova albums: van Elis Regina, Sergio Mendes en mijn grootste idool Jorge Ben. Sinds onze eerste ontmoeting begrijpen wij beiden het belang om te blijven ‘vechten’voor van het behoud van de Braziliaanse muziekcultuur. Samen met Mario Caldato, die mij ook hielp bij de productie en het afmaken van het album, is Armando de beste levende producer van Brazilië!

WiM: In het openingsnummer Samba Sem Nenhun Problema zing je ‘Whoever saw Zico play in Maracana is going to Samba’ (Wie Zico zag spelen in het Maracana-stadion begint spontaan de Samba te dansen). In hoeverre is muziek en voetbal in het dagelijkse leven in Brazilië verankerd?
Samba is ons muzikale erfgoed en dat manifesteert zich overal in Brazilië, dus ook in het voetbal. Braziliaanse voetbalspelers bewegen op het ritme van de Samba, daarom zijn ze ook de beste van de wereld.

WiM: Het nummer Happy Endings vertelt het verhaal van een film over liefde zonder drama met een goede afloop. Denk jij altijd zo positief?
Absoluut! Net als veel andere Brazilianen; zolang we overtuigd zijn over wat de dingen die we willen of willen bereiken in ons leven, zullen we altijd positief blijven.

WiM: Als je jezelf bewust bent van alle problemen van de jeugd, de drugs en het aanhoudende geweld dat het straatbeeld van Rio domineert, hoe kijk je dan tegen het alledaagse leven aan?
Het is niet moeilijk om jezelf voor te stellen dat Rio lijdt onder deze problematiek maar het is en blijft een prachtige stad die mij altijd inspireert om ook te schrijven over de mooie kanten van het leven. En zonder dit te bagatelliseren: drugs en geweld komen op elke plek ter wereld voor.

WiM: Op de meeste nummers van Márcio Local Says Don Day Don Dree Don Don eer je andere relevante plaatsen en muzikanten. Ik dacht altijd dat dit een old-school rap-ding was maar na het horen van Represento begrijp ik dit beter: ‘style is free, that wich is rapping to you is chanting to me’ (stijl is vrij, zoals jij rapt, zing ik), zing je in dit nummer.
Brazilië lijdt enorm onder de culturele invloed van Noord Amerika. Ik wil voorkomen dat ik nieuwe generaties Brazilianen achterlaat zonder dat zij weten waar hun oorspronkelijk cultuur, die zelfs veel raakvlakken met de drums uit Afrika heeft, vandaan komt. Waar ik ook ben ter wereld, ik zal overal deze cultuur blijven vertegenwoordigen.

WiM: In datzelfde kader, wat zijn voor jou de vijf belangrijkste albums aller tijden in Brazilië?

1. Samba Esquema Novo – The First Disc Of Jorge Ben
2. Gafiera Universal – The First Disc Of Black Rio
3. Catcha Fire – Bob Marley And The Wailers
4. Elis Regina E Zimbo Trio
5. Tim Maia Racional

Al deze albums inspireerden mij tijdens het schrijven van mijn nieuwe album, op zo’n wijze dat ze niet alleen belangrijk zijn geweest voor Brazilië maar ook voor de rest van de wereld. Welkom bij Local!

Marcio Local doet helaas Nederland en België nog niet aan maar is in Europa wel te bewonderen in november 2009 op de volgende data en locaties:

• 10-11: Parijs  Bizzart Club
• 11-11: Londen  Guanabara
• 14-11: Las Palmas (Womad Festival)