In 2007 komt haar debuutalbum Chimurenga Soul uit. Met sprankelende en spannende composities, veel variatie in haar muziek, persoonlijke teksten en een warm stemgeluid maakt Netsayi meteen indruk op dit conceptalbum over de oorlog tegen de apartheid (Chimurenga). Op haar nieuwe album Monkeys’ Wedding slaat Netsayi duidelijk nieuwe wegen in. Written in Music spreekt met haar over dit nieuwe album, over wereldmuziek en hokjesgeest en natuurlijk over haar komende optredens bij World Sessions III.

WiM: Kon je Chimurenga Soul nog zien als een conceptalbum, je nieuwe album stuitert alle kanten op. Je hebt een bekend producerduo in huis gehaald en je zingt nauwelijks meer in het Zimbabwaanse Shona-dialect. Vanwaar deze nieuwe aanpak?
Chimuranga Soul had een duidelijk omlijnd thema, mijn idee was om van Monkeys’ Wedding een eigentijds folk-album te maken. Met behulp van producers Kevin Bacon en Jonathan Quarmby (Finlay Quaye, The Pretenders, Oi Va Voi) is het echter een heel gevarieerd album geworden dat zich niet eenvoudig in een hokje laat plaatsen. Die voortdurende hokjesgeest frustreert mij behoorlijk. Ik wil gewoon als singer/songwriter gezien worden maar omdat ik een Zimbabwaanse achtergrond heb en je deze invloeden ook terug hoort, maak ik ineens wereldmuziek, al zing ik in het Engels en hoor je bijvoorbeeld jazz en soul terug in mijn muziek. Die verzamelnaam dekt toch nooit de lading? Het is, mede daarom, erg moeilijk om als Afrikaanse muzikant een bestaan op te bouwen in Londen. Heel anders dan in Parijs, dat bekend staat als een multiculturele stad, waar de radiostations je muziek nog draaien. Maar de aanhouder wint! Mijn vriend noemt mij niet voor niets The Netsinator (variant op The Terminator). Als ik een doel heb, dan ga ik ervoor en het doorbreken van de hokjesgeest is één van de doelstellingen die ik met Monkeys’ Wedding beoog.

WiM: Op dit album staat een cover van Gilberto Gil´s Queremos Saber. Hoe kwam je op dat idee?
Eigenlijk kende ik dat nummer niet van Gilberto Gil. Toen ik tijdens een busreis door Brazilië naar iemands verzamel-cd luisterde, hoorde ik dit nummer, gezongen door Cássia Eller. Ik was ik meteen verkocht! Ik heb de tekst uit mijn hoofd geleerd en het nummer later opgenomen.

WiM: Een ander opvallend nummer is Weaves and Magazines, waarin je een oude vriend op ongezouten wijze, soms zelfs scheldend de les leest. Was je echt zo boos toen je dit nummer schreef?
Haha, veel mensen denken dat. Maar in feite is dit nummer in een heel andere sfeer geschreven. Natuurlijk is niet alles fictie maar er is veel bij verzonnen. Het was als een grap bedoeld, kijken hoever we konden gaan en hoe het voelde om deze teksten te zingen.

WiM: Deze maand kunnen we je veelzijdigheid zelf aanschouwen tijdens je optredens in het kader van World Sesions III. Wat kunnen we verwachten?
Net als mijn enthousiast ontvangen optredens als voorprogramma van Ladysmith Black Mambazo, zal ik met een trio spelen. Ik speel veel nummers van mijn nieuwe album en hoop dat ik het publiek ook in Nederland kan overtuigen. Mijn andere doelstelling is namelijk het opbouwen van een fanbase, dus ik zal elk concert proberen te vlammen!