×

Concert

26 september 2017

Nani overtuigt op presentatie nieuwe album Andalusian Brew

Geschreven door: Rik van Boeckel

Afgelopen zaterdag presenteerde de in Nederland wonende Israëlische zangeres Nani haar derde album Andalusian Brew in Korzo, Den Haag. Het werd een erg mooi optreden waarin Nani ook songs van haar vorige albums Love Migration en Daily Sketch ten gehore bracht.

Nani werd begeleid door Akfas Erdogan (Turkije) op gitaar, ud, ney, duduk (de laatste 2 fluiten uit ‘t Midden Oosten) en door Amir Wahba (Egypte/Oostenrijk) op diverse percussie zoals darbuka, framedrum en cajón die hij had ingebouwd in zijn drumset. Het was de perfecte begeleiding voor haar zeer natuurlijk gezongen nummers. Nani heeft een mooie stem en een natuurlijke podium présence. Ze begon haar optreden met het van Yasmin Levy bekende Adios Querida dat ook op Andalusian Brew staat. Ze zong het minder dramatisch dan Levy, begeleid door het sprankelende gitaarspel van Erdogan en het bijzondere spel met de vingers van Wahba op de darbuka. ‘Dit gaat over de zeven manieren om een aubergine te bereiden,’ zo kondigde ze Los Guisados de la Berenjana aan, de openingstrack van haar nieuwe album. Met haar glasheldere stem en ondersteund door een sterk ritme zong ze dit.

noam-vazana-foto-eric-v-nieuwland-203631

Het wiegelied Durme Durme zong ze afwisselend rustig en zeer expressief in het Ladino, de taal die de Sefardische joden eind 15e eeuw uit Spanje mee hadden genomen naar Noord-Afrika tot aan Turkije en Bulgarije toe. Durme Durme is een mix van Ladino en Bulgaars, legde ze het publiek uit. ‘Dit gaat over een jonge vrouw die verliefd is op een oude man’, zo kondigde ze La comida de la mañana uit, een vrolijk lied over het ontbijt dat ze hem bereidt. Vandaar maakte ze in het ontroerende Urban Sketch de overgang naar India. Deze song van haar vorige album Love Migration is niet Sefardisch. In feite is Andalusian Brew haar eerste Sefardische album. Bij Urban Sketch begeleidde ze zichzelf op de piano, als een singer/songwriter.

noam-vazana-foto-eric-v-nieuwland-210800

Nani haalt haar inspiratie van de straat, vertelde ze het publiek. Zo hoorde ze in Marokko een melodie van een lied dat haar grootmoeder zong: Landariko. Ze herkende het en zong het in Korzo, slechts begeleid door de duduk fluit. Heel sober en ook mysterieus. Na het middeleeuwse Morenika volgde Boy (Come with me) van Love Migration. Hier pakte ze piano spelend ineens de op een standaard liggende trombone. Heel bijzonder! ‘Dit is een lied over vrijheid. Ik wil opstaan en gaan,’ zo kondigde ze Irme Queiro aan. Na een pakkend intro op darbuka en gitaar maakte ze er een van de hoogtepunten van haar optreden van. Daarna volgde een fraaie vertolking van Mercedes Sosa’s Gracias a la Vida, zong ze een aantal nummers van haar nieuwe album zoals Inténtalo encontrar (over de liefde) en het Bijbelse Cuando El Rey Nimrod voordat ze overging naar het komisch klinkende Calling from Syria van haar eerste album Daily Sketch. Geen song over de huidige situatie in Syrië maar eentje uit 2008 over een telefoongesprek met haar lerares in Syrië. Terwijl ze op de piano speelde en zong, kreeg ik associaties met Norah Jones.

noam-vazana-foto-eric-v-nieuwland-212235

Cok seni severim was een mix van Ladino en Turks, een lied over de liefde en een kikker. In de terechte toegift liet ze het publiek meezingen in Hey You (van Love Migration) en eindigde ze met de slottrack van haar nieuwe album: La Rosa Enflorece. Dit was het slot van een indrukwekkend en gevarieerd optreden. Dit werd nog gevolgd door een nagesprek met het publiek waarin ze oa vertelde over haar Marokkaanse-joodse achtergrond, de protesten onlangs tegen haar optreden in Tanger tijdens Tanjazz en de Ladino taal die wereldwijd nog maar door 150 families gesproken wordt en ook  in Israël heel weinig wordt gesproken.

Foto’s: Eric van Nieuwland