Op haar tweede album Innocentia (2015) brengt de in Nederland wonende Portugese jazz zangeres Maria Mendes eigen interpretaties van haar favoriete songs zoals Sting’s Fragile, Villa Lobos’ Bachianas Brasileiras en J.Woode’s’ Handful of Soul. In de Koorzaal van het Concertgebouw bracht ze dit album op overtuigende wijze tot leven.

Mendes liet zich begeleiden door gerenommeerde jazzmusici als Karel Boehlee (piano), Steven Kamperman (klarinet), Jasper Somsen (bas) en Jasper van Hulten (drums). Ze begon in de tot Jazzclub omgetoverde Koorzaal met het bijna klassiek klinkende Bachanias Brasileiras No 5 van de Braziliaanse componist Villa Lobos. Een zeer mooie en dromerige compositie waarin ze meteen liet horen wat ze met haar stem kan. Mendes is een begaafde vocaliste die zowel hoog als laag mooi kan zingen met een vloeiend timbre en ook nog eens jazz, klassiek en het zwoele Braziliaans met elkaar weet te verbinden.

Al tijdens deze compositie gaf ze Steven Kamperman de ruimte om fraai te soleren en dat zou vaker gebeuren. Daarbij vulde Karel Boehlee regelmatig subtiel aan en vielen ook de gevarieerde nuances van Jasper van Hulten op de drums op.

Maria Mendes legde het publiek uit dat Innocentia verwijst naar de onschuld van de kindertijd, van haar kindertijd toen ze speelde met haar zusters. Fragile zong ze zo dat je voelde hoe kwetsbaar wij als mensen zijn. Ze kondigde Sonatina Coreográfica aan als ‘crazyness from Brazil’. Het is dan ook een ritmisch sterk nummer, soms explosief en druk, met een bijzondere drumsolo. Daarna ging ze over naar de bonustrack van de CD: het welbekende Agua de Beber van Tom Jobim en Vinicius de Moraes. Daarbij werd ze slechts begeleid door Jasper Somsen op de bas. Ze maakten er een lekker speelse bossa nova van waarbij het publiek werd uitgenodigd om mee te zingen.

In Chaplin’s Smile, de openingstrack van het album, werd ze begeleid door Karel Boehlee op piano. Zijn bijzonder mooie pianospel is bekend van zijn begeleidersrol bij Toots Thielemans en ook bij Maria Mendes is hij helemaal goed op z’n plaats, niet nadrukkelijk maar wel aanwezig, subtiel en zorgvuldig. En dan de uitvoering van Hermeto Pascoal’s O Ovo, licht experimenteel, met een fijn spel tussen stem, klarinet en drums. Mendes eindigde met Inverso en Handful of Soul en ontving van het jazzminnende publiek in de Koorzaal  een enthousiast applaus. Door de diversiteit van het repertoire en de hoge kwaliteit van haar musici en van haarzelf werd het een heel mooi concert.