Met Huntu heeft de Amsterdamse band Koffie een baanbrekend album afgeleverd. Koffie, ooit begonnen als een afrobeat band, heeft op het nieuwste product afrobeat, funk, jazz en psychedelica zo gemixt dat er een geheel eigen sound is ontstaan. Het is goed om te zien dat er met Koffie, Jungle by Night en Zitakula een geheel eigen Amsterdam cross-over scene is ontstaan. Alle drie de bands mixen diverse stijlen ieder op een eigen manier met elkaar. De afrobeat cq afrofunk ritmiek kan als een soort basaal gegeven worden beschouwd. Koffie staat in juli op North Sea Jazz.

De muziek op Huntu kan in feite niet onder één noemer worden gevangen. Het album is zowel op cd als op vinyl uitgebracht en werd opgenomen in de Epic Rainbow Unicorn Studio in Kytopia. Producers zijn Simon Akkermans (C-mon & Kypski) en Pieter Vonk.  Huntu betekent ‘samen’ in het Papiamento en er wordt veel samengebracht. De openings – en titeltrack wordt gekenmerkt door bijzondere gitaarpatronen van Valentijn Bannier. Bassist is Daniël Schotsborg. Afrobeat is het niet! Het is de kosmopolitische muziek van Amsterdam waar zoveel invloeden van over de hele wereld samenkomen. Dat geldt ook voor Mama Deo dat je als worldjazz zou kunnen bestempelen. Het klinkt bijna symphonisch. De blazers (Floris van der Vlugt, Itai Weissman) geven aan Nachthengst een jazzy tintje mee. Deze track heeft ook iets psychedelisch. En zou filmmuziek kunnen zijn, vooral door de sound van de keys (Niels Broos).

32 begint met een Afrikaans klinkend ritmepatroon waar gitaar en keys mooi op inspelen. De ritmesectie ( Steven Brezet, Vernon Chatlein) kleurt het geheel stevig in. Het is een heel sfeervolle filmische track. 33 begint met een zware melodie op keyboard met daaronder pittige drumriffs (Abe van der Woude). De saxen wentelen zich daarin terwijl het ritme op hoog tempo voortgaat. Alsof de drukte van de grote stad muzikaal wordt uitgebeeld. Of dat de bedoeling is, is niet zeker maar slechts de opvatting van schrijver dezes.

In Mali gaat het verder met een opzwepend ritme en dat in een broeierige sfeer. Wel is het wat monotoon qua opbouw in vergelijking met de andere tracks. Maar tot slot wordt er een meer jazzy ambiance neergezet. Na een kort percussiestuk verandert de sfeer volkomen in Hard Times, funky souljazz met zang van Benny Sings en toetsenist Emiel van Rijthoven ( Sensuàl). In het in één take opgenomen Ippa klinkt op dit album de afrobeat erfenis van Fela Kuti nog het duidelijkst door en wordt het tempo langzamerhand steeds verder opgevoerd tot er een waar percussiefeest losbarst.