Een stem die kleuren kan toveren, je zou bijna denken dat het niet uitmaakt wat ze zingt, zolang het haar stem is die klinkt. De jonge chanteuse en pianiste Karsu tovert klankbeelden aan elkaar en het is allemaal even mooi. Of? Haar studiodebuut, Confession, was geworteld in jazz en haar stem bewoog zich daarin uiterst natuurlijk. Nog mooier kwam de stem van Karsu naar voren in Turkse nummers, alsof de zanglijnen al dansten en vibreerden omdat zij ze zong. De wisselwerking tussen haar stem en de Turkse klanken gaven die nummers iets extra’s zodat stem en liedjes nog meer spraken.

Haar tweede studioalbum is net zo kleurrijk geworden als de titel doet vermoeden. Wat opvalt, is dat Karsu meer pop heeft toegelaten in haar muziek en niet altijd ervoor kiest sec binnen het jazzidioom te bewegen. Vanzelfsprekend is de jazz niet helemaal weg op dit album. Met speelsheid, plezier in het zingen, de durf om af te wisselen en beïnvloed door uiteenlopende artiesten als Stromae, Wende, Lorde en Lauren Hill heeft Karsu elf nummers op plaat gezet die een fraaie kleurenwaaier vormen van de stijlen waar ze zich in thuis voelt.

Karsu schreef van de elf nummers er tien zelf, al dan niet samen met Nelson en Djosa, de producers van zowel dit album als van het studiodebuut. Als je je laat leiden door de zanglijnen, haar stem en de fraaie instrumentatie in elk nummer, dan is het album een reis door de verschillende stijlen waarmee ze je kennis wil laten maken. De arrangementen en de keuze voor begeleiding staan steeds in dienst van de muziek, zijn nooit overheersend en laten steeds de liedjes schitteren. Of dat nu in de sfeer is van Britse zangeressen á la Amy en Duffy in het openingsnummer, het zeer swingende Monday, het verstild mooie Turn It Around, de zomerse klanken van Domates Biber Patlican, de balans van de arrangementen en de instrumentatie is warm en zorgvuldig.

Karsu kan moeiteloos van de ene stijl naar de andere wisselen en het is haar veelzijdigheid waarmee ze de diverse stijlen weet te brengen. De betovering die haar muziek heeft als ze in het Turks zingt, is ook op dit album te vinden. Daarbij heeft ze deze keer twee nummers in het Turks zelf geschreven en zich niet gericht op het vertolken van bestaande liedjes. Het is alsof de emotie in deze liedjes dichterbij komt dan wanneer ze in het Engels zingt. Dat is geen kwestie van taalbeheersing; het Engels beheerst ze immers uiterst goed. Wat de verklaring ook is, het zijn nummers die dit tweede album nog extra kleuren.

Wanneer je Karsu enkel koppelt aan jazz en verwacht dat dit album in alles de voortzetting is van een reis die ze startte met Confession, bedenk je dan dat Karsu  je veel meer kleuren wil laten ervaren dan ze op dat album deed. Schuif het schijfje in je speler, leun achterover en laat de muziek en de stem van Karsu je leiden aan de hand van het kleurenpalet dat zij met haar muzikanten voor je schilderen. Verrassing en verwondering is dan misschien je deel voor wat betreft de variatie in stijlen, de stem van Karsu klinkt ook op dit album weer als een klok. Mooi om in verwondering te genieten van wat Karsu met Colors te bieden heeft.

Tracklisting Colors:

1. All For Me
2. Monday
3. Turn It Around
4. Domates Biber Patlican
5. Like A Fool
6. Coffee Around Nine
7. Diamonds
8. Birak Beni Böyle
9. On The Road
10. Bekledim
11. I’m In Love