×

Recensie

World

28 juli 2017

Jupiter & Okwess

Kin Sonic

Geschreven door: Karel Alleene

Uitgebracht door: Glitterbeat

Kin Sonic Jupiter & Okwess World 4 Jupiter & Okwess – Kin Sonic Written in Music https://writteninmusic.com

Een paar jaar terug stelde Jean-Pierre “Jupiter” Bokondji in een interview met de Britse krant The Guardian: ‘Ik wil de mensen in Kinshasa ervan overtuigen dat we in Congo beschikken over een grote rijkdom. Daarmee doel ik niet op goud, kobalt of andere delfstoffen, maar over onze muziek die gedrenkt is in een rijke cultuur.’

Wie ooit de verzamelaar African pearls: Congo Rumba on the river beluisterde zal zich iets kunnen voorstellen bij de rijke goudader die Congolese muziek vormt. Franco & OK Jazz, Le Grand Kalle, Tino Baroza en recenter Konoko No. 1 vormen daarvan het levende bewijs. Algemeen gesteld klinken hun gitaren steeds messcherp, wat ervoor zorgt dat de muziek steevast snedig en bondig klinkt. Gitaarsolo’s zul je in hun muziek even snel vinden als een impressionistische toets in het latere werk van Piet Mondriaan.

Kin Sonic vormt daarop geen uitzondering. Maar in tegenstelling tot landgenoten Konoko No. 1 gaan Jupiter & Okwess niet louter voor de groove,  maar construeren deze musici nummers die je separaat kunt beluisteren. In een parallelle wereld zouden nogal wat van deze nummers kunnen uitgroeien tot bonafide hits. In ieder geval benaderen ze de geest van de Talking Heads ten tijde van Remain In Light stukken dichter dan dat het lauwe geluid van Vampire Weekend dat ooit kon. Ofakombolo en Benanga zijn up tempo zonder leeghoofdigheid. Vooral Benanga klinkt intrigerend bij een intensieve luisterbeurt: bijna achteloos legt de groep het tempo stil om vervolgens tegen een rotvaart naar de climax van het nummer te spurten: je moet haast in een coma verzeilen om hier niet op te reageren.

Pondjo Pondjo is ingetogen en bezwerend, alsof we Massive Attack horen ten tijde van hun onheilspellende en beklemmende langspeler Mezzanine. Toeval of niet: het artwork van dit album werd trouwens verzorgd door Robert del Naja (“3D”), lid van … jawel Massive Attack. Andere bekende lui? Jawel, Damon Albarn duikt op maar zijn inbreng kun je bezwaarlijk substantieel noemen. Van een andere orde zijn de hand- en spandiensten die Warren Ellis (Nick Cave’s sidekick) verstrekte. Zijn morsige vioolpartijen injecteren Nkoy met een portie weerspannige, licht onstuimige schoonheid.

Le temps passé leunt met zijn meanderende tempo en sensuele Franse vrouwenstem aan bij het soort muziek dat Serge Gainsbourg zou kunnen geproduceerd hebben mocht hij in Congo geboren zijn. Ekombe is dan weer een kruising tussen James Brown en Fela Kuti.

Ondanks de grote diversiteit die Kin Sonic kenmerkt, is dit toch een verdraaid coherente langspeler geworden. Coherent, omdat deze langspeler het product is van zelfbewuste musici die niet koketteren met tradities maar effectief iets aanvangen met dat culturele erfgoed.

Tracklisting Kin Sonic:

  1. Hello
  2. Musonsu
  3. Ofakombolo
  4. Benanga
  5. Pondjo Pondjo
  6. Emikele Ngamo
  7. Nkoy
  8. Nzele Momi
  9. Le Temps Passé
  10. Ekombe
  11. Bengai Yo


  1. Hello
  2. Musonsu
  3. Ofakombolo
  4. Benanga
  5. Pondjo Pondjo
  6. Emikele Ngamo
  7. Nkoy
  8. Nzele Momi
  9. Le temps passé
  10. Ekombe
  11. Bengai Yo