Raiz is het tiende album op Far Out Recordings van de Braziliaanse zangeres/gitariste Joyce Moreno. Op deze opvolger van Tudo kijkt de nu 66-jarige Joyce terug op haar roots, op haar imposante carriere van 50 jaar waarin ze meer dan 20 albums uitbracht.

Het begon toen Roberto Menescal haar vroeg voor zijn Sambacana album; Joyce was toen 15 jaar. Caetano Veloso en Antonio Carlos Jobim noemden haar stem de mooiste naast Elis Regina. Dat liet ze onlangs nog eens tijdens haar optreden in de North Sea Jazz Club horen en ook op Raiz dat heel toepasselijk Portugees is voor ‘wortel’. Menescal werkte mee aan als gitarist aan zijn eigen composities: de hit O Barquinho en Nós E O Mar, beiden subtiele bossa nova juweeltjes. Bij Joyce hoor je de diep gewortelde bossa nova sfeer, soms overgoten met een jazz sausje, met name door het spel van pianist Helio Alves.
Na de bossa nova opener Copacabana, het swingende Meu Pião en het up-tempo instrumentale Tamba volgt Joyce’s bijzondere bewerking van Jobim’s klassieker Desafinado waarin ook Ary Barroso’s Aquarela do Brasil knap is verwerkt. Bij Joyce lopen bossa en samba soms vloeiend in elkaar over. Ook Jobim’s O Morro Não Tem Vez is erg goed, met haar diepfluwelen stem neemt Joyce je als luisteraar mee naar de wonderlijke muzikale wereld van Brazilie. Heel mooi zijn ook Cartão De Visita (Carlos Lyra & Vinicius de Moraes) en het relaxede Tristeza De Nós Dois. Dit is een prachtig album van een gelouterd artieste die afsluit met Baden Powell’s Afro-Braziliaanse song Canto de Yansan.