×

Interview

30 januari 2011

Interview Ana Moura

Geschreven door: Robert Schuurman

Label: Coast to Coast

Op 26 januari bezocht WiM de stijf uitverkochte voorstelling Van de Weemoed en de Troost van Ana Moura & het Nederlands Blazers Ensemble in het Muziekgebouw aan het IJ . Een dag later sprak WiM met de goedlachse fadista over deze unieke samenwerking, haar liefde voor de fado en haar aankomende wereldtour.

Ana 2

WiM: Het publiek was enthousiast gisteren, hoe vond je het zelf gaan?
De concerten ontwikkelen zich goed, ik heb genoten! We zaten goed in de arrangementen. In december hebben we  een paar privé concerten (try outs) gedaan maar dit is de eerste tour. Het is ook voor het eerst in mijn carrière dat ik met een ensemble optreed. Het mooie is dat ik ook veel van hen leer. Ik zong ooit met een big band maar dit is weer een ander soort ‘taal’. Het idee kwam van het NBE, zij wilden dat ik mijn songs toevoegde aan het programma. Nu we vaker spelen wordt het beter en beter. Ik was blij verrast met hun uitnodiging en vind het een geweldige kans om op deze manier de grenzen van de fado te verkennen.  Het lijkt ook wel of steeds meer muzikanten  tegenwoordig fado willen toevoegen aan hun sound. Uiteraard vind ik dat een uitstekende ontwikkeling!

WiM: Wanneer wist je dat je fadozangeres wilde worden?
Al sinds mijn prille jeugd ken en zing ik  fado. De beslissing om ECHT fadista te worden nam ik pas om mijn 20e toen ik gevraagd werd om in een traditioneel fadohuis te komen zingen. In die atmosfeer werd ik verliefd op deze manier van leven. Ik zie het echt als een eigen levensstijl. Ik probeer altijd het beste uit mijn muziek te halen en geniet van mijn kansen om met andere muzikanten, zoals het NBE, te werken en daar focus ik mij op. Alleen door te leren kun je groeien.

WiM: En daar krijg je volgens mij mogelijkheden genoeg voor.
Zeker, over de hele wereld zijn momenteel veel fado liefhebbers, van Japan tot de Verenigde Staten. Nu ga ik voor het eerst in mijn leven naar Singapore, Ecuador en Australië, we touren over de wereld en verkennen nieuwe grenzen. In Australië speel ik op het prestigieuze WOMAD festival in Aidelade. Waar ik ook speel, ik probeer fado op een ander niveau te brengen.

WiM: Hoe houd je de fado levendig en sprankelend?
Zelfs de meest traditionele fado kun je levendig houden door een andere manier van spelen maar ook  door het aanpassen van de originele teksten. Fadosongs gaan altijd over gevoelens en die gevoelens blijven in elke generatie aanwezig. Alleen kijken we er nu anders naar, dus vertellen we de verhalen ook op een andere manier.

WiM: Welke grote fadista ik ook spreek, of dat nu Dulce Pontes is, Mariza of jou, wat opvalt is dat iedereen zo vrolijk en openhartig is, terwijl de fado heel vaak de accenten legt op de pijn, de troost en de weemoed van het bestaan. Hoe kun je dit grote contrast met de fadomuziek verklaren?
Dat is een zeer interessante vraag. Ik zie de fadozangers-en zangeressen en Portugese muzikanten niet als droevige mensen. Ik denk dat we erg emotioneel zijn en onze emoties zeer intens beleven. Een oude Portugese schrijfster schreef ooit: ’Portugezen zijn niet conflictueus maar eerder wanordelijk. Een conflict zit in het hoofd, het gevoel van wanorde zit in het hart. Ik denk dat dit heel goed onze persoonlijkheid als land weergeeft: alles is pure emotie, zowel de verdrietige kant als de vrolijke kant. Fado is een weerspiegeling van het leven en niemand is altijd triest of altijd vrolijk, het zijn beide kanten die bij het leven horen. Als ik zing vind ik het heel belangrijk dat de boodschap overkomt. Ik vind het prachtig om te zien dat de mensen ondanks het feit dat ze de Portugese taal niet machtig zijn,  toch de achterliggende, bijbehorende emotie kunnen voelen.

WiM: Je hebt in meerdere interviews gezegd dat je spontaniteit tijdens een optreden erg belangrijk vindt. Als je dan kijkt naar deze optredens met het NBE, is het dan niet een stuk lastiger om die spontaniteit te ‘vangen’. Ik bedoel, alles moet feilloos, strak en volgens een vastomlijnd concept uitgevoerd worden. Hoe kijk jij hier tegenaan?
Dit is inderdaad anders, het ensemble moet de muziek lezen. Maar hoewel het echt anders is, zijn de fadozangers- en zangeressen wel gewend aan structuren, zolang er een goede basis is kunnen zij ermee uit de voeten. Ik kan natuurlijk niet de setlist veranderen maar ik kan altijd een nummer op een andere manier zingen of met een nieuwe of aangepaste tekst, dat is ook een vorm van spontaniteit.

WiM: Je zingt vooral nummers van anderen. Heb je niet de behoefte om zelf nummers te schrijven?
Jazeker wel!  Ik heb laatst één nummer zelf geschreven en dat staat ook op mijn nieuwe album. Ik wil heel graag een compleet album zelf gaan schrijven maar of dat echt gaat lukken zal de toekomst uitwijzen.

WiM: Hoe was het om met The Rolling Stones te spelen tijdens hun concert in Lissabon?
Dat was echt te gek! Om naast zulke rockvaders op het podium te mogen staan is natuurlijk een onvergetelijke ervaring. Hoewel ik erg nerveus was vond ik het uiteindelijk geweldig. Vaak voel ik als zangeres zo’n grote verantwoordelijkheid en moet ik zo focussen op mijn prestatie en presentatie, dat ik haast vergeet te genieten. Maar nu kon ik echt genieten van het moment!

WiM: Vorig jaar mocht je ook nog eens met Prince optreden tijdens zijn show in Lissabon. Dat moet ook geweldig geweest zijn?
Ja, dat was ook super. We hebben samen al veel leuke dingen gedaan. Soms nodigt hij mij uit om naar een party te gaan met veel andere muzikanten en laatst waren we zelfs naar een Caribisch eiland, waar hij een soort nieuwjaarsfeest gaf. Hij speelde funkmuziek en nodigde mij uit om een nummer mee te spelen op de piano, dat hij mij had geleerd. Dit zijn geweldige ervaringen voor mij!

WiM: Hoe is het eigenlijk om met Prince samen te zijn, is hij relaxt?
Eh.. ja ….ja dat is hij zeker..(lacht)

WiM: Ik zie en voel aan Ana dat ik te persoonlijk word met deze vraag en schakel snel terug naar de bron van haar talent, de fado. Je nieuwe album Leve-Me Aos Fados is prachtig. Er is zelfs ruimte voor humor op dit album, getuige het fraaie nummer Nao E Um Fado Normal (Dit is geen gewone Fadosong).
Inderdaad, fado gaat vooral om gevoelens en om deze gevoelens intens te beleven. Humor is daarnaast een prachtig middel om te relativeren.

WiM: Luister je tegenwoordig nog steeds veel naar fado?
Absoluut, uiteraard luister ik vaak naar Amalia Rodrigues, maar ook naar Lucilia do Carmo en Beatriz Da Conceição, dat zijn ook geweldig fadozangeressen. Er is in Portugal ook veel underground fado (lacht), daar zitten ook geweldige artiesten tussen. Naast de fado luister ik graag naar oude soul van bijvoorbeeld Marvin Gaye, Aretha Franklin en Nina Simone.

WiM: Hoewel je een uitstekende fadista bent, bestaat er een kans dat je ooit eens een jazz/soulalbum gaat maken, je hebt er een goede stem voor?
Ik hoor dat zo vaak (lacht). Ik weet het niet. Ik vind het leuk om ook andere muziek te zingen. En soulmuziek zit, net als de fado, ook vaak diepgeworteld in het hart, dus wie weet…..?

Ana Moura groot 7

Op dat moment in het interview krijg Ana goed nieuws van het NBE, een nummer wordt iets aangepast. Een toon was te laag voor haar, de intensiteit van de fado kwam niet goed uit en dat wordt nu aangepast.

WiM: Is er een kans dat je dit nog eens gaat doen met een ensemble?
Ik leef erg in het moment en nu geniet ik van deze samenwerking met het NBE.  Als er een kans is om dit buiten Nederland ook te doen, wellicht?

WiM: Als je kijkt naar deze opzet met het NBE, hoe vind je het om telkens het podium op en af te moeten? Bij een gewoon concert zing je veel meer nummers en kun je volgens mij ook meer van jezelf geven?
Ik moet eerlijk zijn, in het begin was het een beetje vreemd voor mij om telkens het podium te verlaten. Het meest lastige is dat ik telkens weer in de juiste sfeer en stemming moet komen. Maar nu ben ik eraan gewend en lukt dat een stuk beter.

WiM: Je kijkt niet graag al te ver vooruit maar wat is je volgende plan?
Eerst deze tour over de hele wereld en dan kom ik weer met een nieuw album, al heb ik werkelijk nog geen idee hoe dat zal gaan klinken. Houd mij maar goed in de gaten!