×

Recensie

World

15 maart 2011

Iness Mezel

Beyond The Trance

Geschreven door: Robert Schuurman

Uitgebracht door: Wrasse

Beyond The Trance Iness Mezel World 4 Iness Mezel – Beyond The Trance Written in Music https://writteninmusic.com

Fatiha Messaoudi, oftewel Iness Mezel, neemt graag de tijd voor haar albums. Het is alweer zeven jaar geleden dat haar vorige album Len werd uitgebracht en we moeten zelfs dertien jaar terug in de tijd om haar debuutalbum Wedfel te ontdekken in haar discografie. Met Beyond The Trance keert Iness Mezel op overtuigende wijze terug aan het (wereld)muziek-front. Niemand minder dan Justin Adams (Robert Plant, Tinariwen) produceerde dit veelzijdige, fraaie album.

Als kind van een Frans-Italiaanse moeder en Algerijnse-Kabyle vader,  groeide Iness op met veel verschillende muziekstijlen. Los van de twee jaar, van haar zevende tot haar negende jaar, dat ze in Algerije woonde, is Frankrijk en met name Parijs de vertrouwde thuisbasis voor de muzikale ontwikkeling van Iness. In haar tienerjaren ging ze studeren aan het conservatorium en begon ze haar carrière als professioneel zangeres. Ze nam zanglessen bij barok-zangeres Nicole Maison en volgde daarnaast lessen in jazz-improvisatie bij de in Parijs woonachtige Amerikaanse zangeres Sarah Lazarus.

De muziek van Iness Mezel laat zich het beste omschrijven als een speelse en spannende mix van Noord-Afrikaanse Amazigh of Berberse muziek met flarden funk, soul, jazz en blues. Zelf omschrijft ze Beyond The Trance als een persoonlijke triomf. Met haar herwonnen zelfvertrouwen laat ze zich zien, en vooral horen zoals ze echt wil zijn en wil klinken. Vanaf het overtuigende begin met de eerste, opzwepende single Amazone is elk nummer raak. In Cheikh Mo-Hand, eveneens een prima uptempo track, zit veel passie en beleving en ook Semer, waar Justin Adams op gitaar een fraaie bijrol vertolkt, is cross-over van grote klasse. Beyond The Trance vervolgt dan met een haast bezwerend nummer, Strange Blues, dat ‘Tom Waitsiaans’ begint en je al snel in een soort trance brengt.

Even tijd om bij te komen na dit overdonderende begin is er in de vorm van Tahkei’t , een fraaie ballad die de vocale veelzijdigheid van Iness duidelijk onderstreept. De rust wordt niet lang bewaard want het vuur laait weer op in Respect, één van vele hoogtepunten op het album. De hand van Justin Adams is op het hele album duidelijk hoorbaar en dat komt de kwaliteit alleen maar ten goede. Cool Yiwen staat ook bol van de dynamiek en kent betoverend mooie arrangementen. Met het vocale intro op het ingetogen Aya Wouliss voert Iness Mezel de spanning op. Tot een hoogtepunt laat ze het niet komen op dit nummer maar de constante dreiging en spanning vergoed veel. Verleidelijk en speels klinkt ze in Chez Noo, met heerlijke achtergrondzang en zwoele ritmes om vervolgens weer op zijn Tinariwen’s gas te geven op het voortstuwende Trance. Op de van drums voorziene vocale slotceremonie Thimlilit verwelkomt ze de luisteraars in haar muzikale wereld. En die is te boeiend om niet te betreden. Geweldig album!



  1. Amazone
  2. Cheikh Mo-Hand
  3. Semer
  4. Strange Blues
  5. Tahkei't
  6. Respect
  7. Cool Yiwen
  8. Ata Wouliss
  9. Chez Noo
  10. Trance
  11. Thimlilit