×

Interview

22 september 2016

Gisela João; De nieuwe hippe stem van fado

Geschreven door: Rik van Boeckel

gisela-joao-foto-estelle-valenteFado, de muziek van Portugal, brengt steeds weer nieuwe stemmen voort. Amália Rodrigues was en is nog steeds de grootste. Met Mariza, Cristina Branco, Ana Moura, Dulce Pontes, Cuca Roseta, Camané en Carminho zijn er weer een nieuwe grote stemmen opgestaan. En nu is er ineens Gisela João, een rijzende ster aan het fado firmament. 25 september treedt ze voor het eerst op in Nederland in de Nieuwe Luxor, Rotterdam. Ze is afkomstig uit Barcelos in de buurt van Porto, uit het noorden van Portugal. Ze vertrok naar Alfama, de fado wijk van Lissabon, om zich aan de fado te wijden. In 2014 kwam haar eerste album uit met simpelweg als titel: Gisela João. Het album werd in Portugal ‘Album van het Jaar’ en ze won er de Amália Best New Artist Award mee. En dat is niet zomaar want de intensiteit waarmee Gisela zingt laat fado in haar meest pure vorm horen. Ze sierde de cover van Vogue en zong een duet met niemand minder dan Joss Stone. Written In Music sprak met haar.

WiM: Hoe ben je begonnen met het zingen van fado?
Ik begon toen  ik 7 a 8 jaar oud terwijl ik de afwas deed en naar Amália op de radio luisterde. Ik hoorde de kracht van de poëzie. Ik ben de oudste van 7 kinderen. Amália zong over innerlijke gevoelens die we moeten verbergen. Door wat zij zong, werd het leven makkelijker voor me, het kwam overeen met wat ik voelde, zo kreeg die poëzie betekenis voor mij.

WiM: Je komt uit het noorden van Portugal, was dat een obstakel om te beginnen met fado?
Doordat ik uit het noorden kom, was het niet makkelijk. Het is altijd moeilijker als je niet uit de grote stad komt. Ik denk dat dit in elk land zo is.

WiM: Wat kun je vertellen over je muzikale achtergrond?
Thuis luisterde mijn moeder vaak naar muziek: naar Chico Buarque, Elis Regina, Gal Costa, Caetano Veloso, Ella Fitzgerald, Billy Holiday, Frank Sinatra, Nat King Cole. Ik ben altijd nieuwsgierig naar muziek, ik wil altijd meer en meer horen. En toen ik begon uit te gaan, hoorde ik house, techno, trance, disco, funk, soul. Ik hou even veel van Arvo Pärt, Frank Sinatra, Amália Rodrigues, Billy Holiday, Elvis Presley, Jeff Mills, Miles Davis, Barry White, Laurent Garnier en Nick Cave, met de laatste zal ik op een dag samen zingen. Ik geloof dat we in het leven of in de muziek niet in een hokje gestopt kunnen worden. Ik zeg vaak:  “Ik ben een meisje met een eenvoudige smaak, het is makkelijk om me gelukkig te maken, dus geef me iets goeds.” Ik hoop dat de lezers dit begrijpen.

WiM: Wat is je mening over fado op dit moment?
Fado leeft en dat is prachtig ! Mijn cultuur zal niet worden vergeten !!

WiM: Fadista’s zoals Ana Moura, Mariza en Christina Branco incorporeren andere stijlen in fado. Wat vind je daarvan?
Iedere fadista heeft een andere smaak,  niemand kan hetzelfde doen als de andere, we zijn unieke personen en dat is zo PRACHTIG !!! Wat ik weet over mijn muziek, is dat zingen me meer dan alles compleet maakt.

WiM: Wat vind je belangrijk als je fado zingt?
Dat ik iemand raak met wat ik zeg, met mijn boodschap. Ik hou ervan mezelf te zien als een dokter van het hart.

WiM:  Hoe inspirerend is Amália Rodrigues voor je?
Ze was heel belangrijk voor me door hoe ze me de liefde voor poëzie bracht. Ze was ook inspirerend voor mijn leven.

WiM: Hoe heb je de gedichten voor jouw album gekozen?
Met mijn hart.

WiM: Hoe belangrijk is poëzie voor je? Ik stel deze vraag, omdat ik hoorde dat je ook poëzie voordraagt. Is dat eigen poëzie of van anderen?
Op een festival sprak ik over poëzie en droeg er een paar voor maar nee, ik schrijf geen poëzie. Ik kies gedichten van dichters die niet kunnen zingen. Zo geef ik hen een stem. En door hun gedichten leer ik mezelf begrijpen.

WiM: Sommigen zien je als een zangeres die de juiste stem heeft voor traditionele fado. Hoe denk je daarover? Moet fado traditioneel zijn?
Fado is Fado! Ik hou er niet van dingen in een hokje te plaatsen. En heb respect voor veel genres. En weet alleen dat ik dol ben op zingen!

WiM: Wat kun je vertellen over de inhoud van deze nummers op je album:
– Madrugada sem sono
– Bailarico Saloio
– Voltaste
– A Casa da Maraquinhas?

Dat zal ik tijdens het concert uitleggen. Maar ik kan je vertellen dat ze  allemaal over de liefde gaan ! Over lief te hebben als een vriend, lover, moeder, over de liefde voor bloemen. Liefde is alles in het leven!

WiM: Wat kan het publiek 25 september verwachten in Rotterdam?
Dat ik mijn best zal doen om ze naar huis te laten gaan met een warm hart en een grote glimlach op het gezicht.

Foto: Estelle Valente