Fatoumata Diawara heeft een al te bijzonder levensverhaal dat ze in haar werk als muzikante kwijt kan. De Malinese zangeres, die eerder al samenwerkte met Damon Albarn, Herbie Hancock, Bobby Womack, de Cubaanse pianist Roberto Fonseca,.. heeft een nieuw album uit. Op Fenfo weerklinkt de stem van een artieste die iets te zeggen heeft.. .

Zo vind je nog steeds de aanstekelijkheid van de Wassoulou traditie, met daarbij horend een bijzonder sensuele aantrekkingskracht. Neem er gerust single Nterini bij, het verhaal van een migrant die geen blijf meer weet met zijn liefde. Voor die track werd samen met de Ethiopische fotografe Aïda Muluneh een opvallende video gemaakt, opgenomen in de Ethiopische woestijn. Visueel verbluffend, maar ook de erbij horende muziek blijft meer dan de moeite.

Diawara heeft veel te zeggen en te vertellen. Zo is dit nieuwe Fenfo allereerst een bundeling of collectie levenservaringen, verhalen in songvorm. Vanzelfsprekend is er die ontzettend sterke connectie met haar zorgenkind en thuisland Mali (al is ze in Ivoorkust geboren en woont ze tegenwoordig in Frankrijk) die haar nooit loslaat. Ze blijft in de eerste plaats een ambassadeur van de regio, al kijkt ze ook verder dan de grenzen van haar thuisland. De muziek die ze brengt is zoals ze in interviews aangeeft vooral gericht op het menselijke en niet altijd politiek getint. Ook al lijkt het politieke vaak prominenter aanwezig. Natuurlijk blijft ze steevast zoeken naar een goed in het oor liggende melodie. Haar eerste betrachting is dat haar grotendeels in het Bambara gezongen songs, vaak gericht aan de toekomstige generatie, de wereld rond trekken.

Als vocaliste beschikt Diaware over een knappe, polyvalente stem. Met recht en reden een van Afrika’s mooiste stemmen. En ook als gitariste/songschrijfster komt ze bijzonder goed voor de dag. Eerder bewees ze al best overtuigende albums te kunnen maken, zoals onder meer het inmiddels zeven jaar oude, op World Circuit label uitgekomen Fatou. Die leverde haar niet enkel wereldwijde erkenning op, maar ook een plaatsje in de cinema (‘Timbuktu’). Want hoewel Diawara vooral gekend is als muzikante, heeft ze ook een tweede carrière als actrice en is haar songmateriaal vaak terug te vinden op soundtracks.

Een van de trekkers op het nieuwe album heet Mama en beschrijft zoals de titel aangeeft de veelheid aan gevoelens die gepaard gaan met het moederschap. Het illustreert hoe Diawara op dit met Matieu Chedid (M) geproduceerde album – haar tweede soloalbum nog maar – sterk put uit eigen ervaringen met thema’s als identiteit, migratie, sociale relaties,..  én hoe ze de Afrikaanse muziek een moderne knappe injectie geeft. Ook elders op dit best gevarieerde album blijkt dat Diawara muzikaal erfgoed opfrist, van melodieuze, radiovriendelijke pop tot blues en her en der versterkt met funky accenten zoals tijdens Negue Negue. En dat allemaal in samenwerking met talenten zoals bijvoorbeeld de Franse cellist Vincent Ségal en koraspeler Sidiki Diabaté.

Fenfo is een prima album dat het ongetwijfeld goed zal doen in de world charts. Ideaal tegengif ook voor de vaak net iets te supercommerciële radiozenders.

Tracklisting – Fenfo (Something To Say):

1. Nterini
2. Kokoro
3. Ou y’an ye
4. Kanou dan yen
5. Fenfo
6. Negue Negue
7. Mama
8. Takamba
9. Bonya
10. Dibi Bo
11. Don Do