×

Interview

10 september 2013

De nieuwe weg van Ana Moura

Geschreven door: Rik van Boeckel

Ana MouraOp haar vijfde album Desfado zingt fadozangeres Ana Moura maar liefst drie nummers in het Engels waaronder een cover van Joni Mitchell. Aangezien ze een nieuwe weg wilde inslaan, stimuleerde producer Larry Klein haar tot die keuze en bracht haar in contact met Herbie Hancock.

Desfado is een woord zonder betekenis. Maar ik heb het album zo genoemd omdat er behalve traditionele fado’s andere liederen op staan die geen fado zijn,” vertelt de zangeres. “Het was eerst niet mijn bedoeling Engelse songs op te nemen, maar Larry daagde me uit dat wel te doen.  In Case Of You van Joni Mitchell (van het album Blue uit 1971) is mijn favoriete nummer van haar. Larry heeft jaren met haar gewerkt.”

En hij produceerde Herbie Hancock die in dezelfde studio in Los Angeles aan het opnemen was als Ana. Hancock kende haar muziek en toen Klein hem om een bijdrage vroeg, besloot hij de Fender Rhodes te spelen in het door Ana zelf geschreven Dream of Fire. Ook saxofonist Tim Ries en singer/songwriter David Poe leverden bijdragen, de laatste met het sterke Thank You. “Het gaf hem de kans om een keer een fado te schrijven. De tekst, hoewel in het Engels, heeft veel weg van een fado.”
Als ik Ana vraag wat de Engelse songs met fado te maken hebben, zegt ze: “Ik kan niet zeggen dat deze songs fado zijn, maar ik denk wel dat mensen zullen denken dat ze worden gezongen door een fadozangeres. Voor dit album werkte ik ook samen met Portugese componisten die nooit of nauwelijks voor fado hebben geschreven. Zoals Manel Cruz die Portugese rock speelt of Pedro da Silva Martins van de groep Deolinda. En alleen mijn vaste musici Angelo Freire (Portugese gitaar) en Pedro Soares ( gitaar) komen uit de fado, de anderen niet.”

A Fadista van Manuela de Freitas en Quando o Sol Espreitar De Novo van Manel Cruz zijn fadoliederen die de sfeer van de fadohuizen van Lissabon oproepen, fadohuizen waar Ana zelf ooit optrad. Ana: “A Fadista schetst een beeld dat mensen hebben van een fadozanger of zangeres in een traditioneel fadohuis. Het lied van Manel klinkt triest, maar er zit tegelijkertijd een gevoel van hoop in. Dat probeer ik uit te drukken.”

Nog meer dan op haar vorige albums brengt Ana Moura op Desfado het fado gevoel over. Haar stem lijkt veranderd, heeft meer diepte gekregen. Ana: “Ik moet eerlijk zeggen dat ik me in een studio nooit comfortabel heb gevoeld, dat heb ik moeten leren. Nu was dat anders, bij alle nummers speelden we gelijktijdig. We ontdekten zo nieuwe dingen. Ik had nu niet het gevoel dat ik in een studio was. Dat maakte het verschil.”