De eerste keer dat je Workin’ Man Blues ziet, bij Jools Holland, uitgevoerd door een zangeres van eind twintig, ben je geneigd te gaan zoeken. Van wie is het origineel van deze strijdbare soulballad, die sterk doet denken aan de slavenliederen uit de negentiende eeuw? Dan kom je erachter dat de schrijfster van dit nummer Valerie June zelf is.

Geboren in Tennessee in 1982 krijgt Valerie June de muziek al vanaf de luierleeftijd toegediend. Als kind maakt ze in de kerk al kennis met gospelmuziek in de kerk, als tiener helpt ze haar vader bij zijn werk. Nu werkt die toevallig niet in de lokale supermarkt, maar is hij promotor voor artiesten als Prince en Bobby Womack. Valerie plakt de posters voor hun concerten.

June zingt al op haar negentiende in een bandje met haar echtgenoot, maar als dat huwelijk op de klippen loopt, stopt ze ook met de band en gaat haar eigen weg. Solo combineert ze de invloeden uit haar jeugd: gospel, soul en folk.

In eigen beheer maakt ze tussen 2006 en 2010 enkele platen, tot ze in 2011 wordt geïntroduceerd bij Dan Auerbach van The Black Keys. De ontmoeting leidt al snel tot muzikale samenwerking en nog datzelfde jaar wordt Pushin’ Against A Stone opgenomen.

Die plaat zwerft inmiddels twee jaar ‘door de lucht’,  en is in Europa met name in Engeland allang opgepikt. Door Jools Holland, zoals gemeld, maar ook door BBC Radio 6 en X-FM.

Vanaf nu kan ook het Nederlandse publiek horen van welk uitzonderlijk talent hier sprake is. June heeft haar ‘showcase’-optreden in Paradiso, vorige maand, er inmiddels op zitten. De ‘fuzz’ die om Valerie June heen hangt, is veel meer dan een opgeklopte hype. June heeft in de afgelopen drie decennia, al dan niet met behulp van haar ouders, een flink deel van de zwarte en blanke soul, blues en folkmuziek opgezogen. Zelf noemt ze uiteenlopende namen als Whitney Houston, Nico,  en Dolly Parton naast het gebruikelijke regiment Dylan, Beatles, Guthrie, Cohen, Drake, Holiday en Mitchell als invloeden.

Het resultaat van al die indrukken komt eruit via elf songs die ze zelf schreef. Alleen of samen met producer Auerbach en enkele andere schrijvers, waarvan de meest opvallende Booker T Jones is. Deze legende, 45 jaar geleden de baas van Stax-huisband Booker T & The MG’s, schreef samen met June On My Way, het imposante, acht minuten durende slotstuk van Pushin’ Against A Stone.

Niet door June genoemd, maar wel duidelijk hoorbaar is de invloed van de (vroege) Staples Singers, die nog voordat ze eind jaren zestig doorbraken bij Stax een aantal pure gospelplaten maakten. Luister met dat werk in het achterhoofd maar eens naar Tennessee Time.

Titeltrack Pushin’ Agains A Stone klinkt als veel Amerikaanse ‘deep soul’ zoals die eind jaren zestig heel befaamd was in Engeland. Daar ontstond rond ’68 een hele scene in clubs als The Twisted Wheel en The Blackpool Mecca, waar muziekfreaks dansten op zeldzame importsingles uit de VS en die platen tijdens de dansavondjes ook met elkaar ruilden.
June was daar nog niet bij, als Pushin’ Against The Stone er toen was geweest, was een importexemplaar vast ook voor veel geld verhandeld rond de dansvloer.

Valerie June is zelf een enorm talent, maar heeft ook het geluk dat ze muziek maakt om de jaren ’10. Waar iemand als Prince zijn meest geniale werk maakte in een periode, de jaren tachtig, waarin echte instrumenten of helemaal afwezig waren, van de scherpe kantjes ontdaan of ver weggestopt in de mix, kan zij gloreren in een tijd waarin de puurheid weer in de mode is. Een producer als Dan Auerbach helpt daar beslist bij, feit is dat Dan en Valerie ook het tij mee hebben.

De optelsom van talent en omstandigheden is reden genoeg om snel naar Pushin’ Against A Stone te gaan luisteren.

Tracklisting Pushin’ Against A Stone:

1. Workin’ Man Blues
2. Somebody To Love
3. The Hour
4. Twined & Twisted
5. Wanne Be On Your Mind
6. Tennessee Time
7. Pushin’ Against A Stone
8. Trials, Troubles, Tribulations
9. You Can’t Be Told
10. Shotgun
11. On My Way

https://www.youtube.com/watch?v=DC0wz3m_v2M