Nieuwe lente, nieuw geluid, is de slogan waarmee The Fabulous Thunderbirds hun dertiende studioalbum On The Verge presenteren.  De vijfmansformatie, die in naam bestaat sinds 1974, is op zoek gegaan naar wat de combinatie tussen hun vertrouwde bluesmuziek en de soulmuziek zou opleveren.

In de tien tracks zorgen blazers en (ouderwetse) toetsen inderdaad voor een geluid dat verwijst naar de sound die Stax en aanverwante labels begin jaren zeventig verspreidden. Lovin’ Time is een goed voorbeeld. Het gospelachtige Do You Know Who I Am, met koor, is de meest geslaagde pastiche. The Staple Singers hadden van deze Kim Wilson-track beslist een prachtige soulsversie kunnen maken, had de T-Birds-zanger het in 1972 voor ze geschreven.

Helaas is er bijna geen levende Staples Singer meer over. En al is Kim Wilson een gedreven zanger, hij is geen Mavis Staples. Of, om het voor het gemak bij zijn eigen geslacht te houden, ook geen Eddie Floyd, OV Wright, Al Green of Joe Simon.

De blues is nu eenmaal niet altijd het genre van de tekstuele pareltjes, vaak is het de muziek die het gevoel moet overbrengen, met de zangstem als extra instrument. Ook de teksten op On The Verge zullen het niet in veel gevallen tot tegeltjes schoppen:

Woke up this morning
All alone
Without a warming
she was gone

Did you leave me baby
For something that I did
It’s just too much water
Under the bridge

Aldus de openingsregels van Too Much Water. Het volgende nummer, Hold Me, levert de volgende bekentenis op:

Baby baby
we belong together
Through the sunshine
and bad weather

Voor de songs is op één na zanger/harmonicaspeler Kim Wilson (62) medeverantwoordelijk. Zijn voornaamste schrijfpartner, Kevin Anker maakt geen deel uit van de Fabulous Thunderbirds, maar staat op de hoes vermeld als keyboardspeler en een van de zes ‘additional musicials’.
Anno 2013 is The Fabulous Thunderbirds een gezelschap waarvan Kim Wilson de oudste, enige en onbetwiste leider is van een groep ‘jonge honden’ die hooguit zes jaar met hem samenspelen.

Verdient dat dan, 33 jaar na het plaatdebuut en  23 jaar na het definitief afhaken van de laatste andere leden uit de oerband, nog steeds de naam Fabulous Thunderbirds? Om het even bij de soulmuziek te houden. Smokey Robinson verliet in 1970 The Miracles omdat hij ‘iets anders’ wilde en liet de naam achter bij zijn collega’s. Maar had hij, als leadzanger en enige songschrijver, niet gewoon de naam moeten opeisen? Waarschijnlijk heeft Kim Wilson het dan toch slimmer aangepakt.

De poging van de ‘T-Birds’ om het groepsgeluid een stoot frisse energie te geven door het te injecteren met een forse dosis soul, is geslaagd. Maar het is niet te hopen dat Kim Wilson echt denkt dat hij als zanger in de schaduw van zijn invloeden kan staan. Daarvoor blijft hij toch teveel een blanke blueszanger. Dat blijkt nog het meest uit het slotnummer van de cd, Lonely Highway.

Drie sterren. Niet voor de teksten, maar voor de durf muzikaal wat op te schuiven. Dat doet niet iedereen na vier decennia muziek maken.