×

Recensie

Soul / Hiphop

24 oktober 2014

The Brand New Heavies

Sweet Freaks

Geschreven door: Ron de Joode

Uitgebracht door: earMUSIC

Sweet Freaks The Brand New Heavies Soul / Hiphop 4 The Brand New Heavies – Sweet Freaks Written in Music https://writteninmusic.com

In de jaren 90 behoorden The Brand New Heavies tot de eredivisie van de britfunk en acidjazz movement. Dat uitte zich in gelikte videoclips, crispy producties, remixen van de meest vooraanstaande DJ’s en producers en een zorgvuldig geregisseerde presentatie. Aan alles leek gedacht te zijn en leek het vaak erop dat The Brand New Heavies soms meer marketing waren dan spontane acidjazz. Maar achter die schijnbare facade schuilde desalniettemin een band die wel degelijk muzikale skills bezat. Live spetterde het aan alle kanten en ook de kwaliteit van de langspelers was veelal dik in orde. Dus eigenlijk geen reden tot klagen met The Brand New Heavies.

Dat acidjazz het hoogtepunt in de de 90’s had, bleek ook wel uit het carrièreverloop van veel bands en artiesten die tot die stroming gerekend werden en in die tijd veel succes oogsten of de basis hebben gelegd voor hun verdere muzikale erfenis. Luitjes als Jay Kay (Jamiroquai), Jean-Paul Maunick (Incognito) en James Taylor hebben aan de acidjazz veel te danken gehad. Overeenkomst tussen al deze artiesten is dat ze nog steeds actief zijn en dat bij tijd en wijle weer nieuw albummateriaal verschijnt. De hoogtijdagen zijn echter voorbij en kan de één (Jay Kay) er beter van leven dan de ander. In elk geval wordt nog steeds trouw gezworen aan de sound die zijn basis alweer ongeveer twintig jaar werd ontwikkeld.

Na het in 1997 verschenen album Shelter was het eigenlijk redelijk einde oefening met de massale belangstelling voor de BNH. Wel was de band nog steeds behoorlijk populair in Azië en verscheen de opvolger We Won’t Stop na een hiaat van zes jaar enkel in Japan en Zuid-Korea. Ook de opvolgers All About The Funk (2004) en Get Used To It (2006) verschenen bijna geruisloos, terwijl de muziek die erop te vinden nog niet eens zo anoniem is. Beide albums bevatten dan ook solide Brand New Heavies britfunk. Soms is verandering nergens voor nodig.

Na het digital-only en instrumentale tussendoortje Trunk Your Funk (2011) en een livealbum (Live In London; 2008) was er opeens in 2013 weer een volwaardig studioalbum: Forward. Dit keer in eigen beheer verschenen, hetgeen meteen gevolgen had voor de promotie van die nieuwe schijf, want dat werd er nauwelijks voor gemaakt. Desondanks ook nu weer een album vol swingende en uplifting BNH-vrolijkheid. Forward werd ondersteund door een toer langs kleine zalen  en de BNH bewezen ondanks de grote successen in de 90’s het aanpoten is om onder de aandacht te blijven. En dat dat beloond wordt met een vaste schare fans, die de band op de been houden. En Forward leverde ook nog eens een bescheiden hitje op: Sunlight. Niet in de laatste plaats door de vocalen van de even teruggekeerde N’dea Davenport, die weer even snel verdween als dat ze was opgedoken.

En nu is er dan album nummer 10: Sweet Freaks. In Japan ruim twee maanden eerder uit dan in Europa. Geen verschillen tussen de Japanse en de Europese tracklisting: beide versies bevatten 11 tracks. En de echte sweet freaks hadden natuurlijk die Japanse persing al lang in de kast staan.

Al meteen gaat de beuk erin met Sweet Freeek: de sfeer en toon wordt meteen gezet met dit dansbare nummer, dat vooral tijdloos klinkt. Het belooft in elk geval veel voor het verdere verloop. De gladde en duur klinkende produktie, zoals vooral de late 90’s albums bevatten heeft nu plaats gemaakt voor een soberder geluid, zonder echter aan kracht in te boeten. Kan ook niet anders, want die budgetten van toen zijn er niet meer en is het nu dus vooral ervoor zorgen dat een minder geavanceerde studio niet zijn weerslag heeft op een vlakkere produktie. En de BNH zijn daar in elk geval in geslaagd, want Sweet Freaks klinkt gelukkig niet als in een achteraf studio opgenomen lo-fi gebeuren.

Track 2 is het van Peter Gabriel bekende Sledgehammer en had beter achterwege kunnen blijven: het niveau van een gemiddelde bruiloftsband wordt hier maar net gehaald en wordt met deze cover de plank behoorlijk misgeslagen. Gelukkig wordt dat in ruime mate gecompenseerd met toptracks als In The Name Of Love, Bring The Rain en ’95 Tonight en vooral We Live For The Summer. De huidige zangeres Dawn Joseph, die werd geïntroduceerd op Forward, heeft haar plaats binnen de band gevonden en is er genoeg chemie tussen haar en de rest van de band.

Sweet Freaks is op en top BNH en alhoewel het acidjazz en britfunk idioom nooit echt vernieuwend was en dat ook nooit als zodanig werd uitgedragen, levert het bij tijd en wijle prima luistervoer op. En ondanks het gebrek aan innovatie en misschien te veel lichtvoetigheid is een gemiddeld BNH album nog altijd beter te pruimen dan het zoveelste hypegitaarbandje dat het na één album veelal voor gezien houdt of de inspiratiebronnen zijn opgedroogd. Soms kan nauwelijks vernieuwende muziek die houvast bieden waar soms behoefte aan is. En in dat opzicht is Sweet Freaks dan ook een prima bindmiddel om bijvoorbeeld de zomer en het bijbehorende gevoel nog even vast te houden. En die lente is ook alweer niet meer zó ver weg.



  1. Sweet Freeek
  2. Sledgehammer
  3. In The Name Of Love
  4. Bring The Rain
  5. '95 Tonight
  6. Pleased To Meet Ya
  7. Get On
  8. We Live For The Summer
  9. Self Portrait
  10. You Are The Fire
  11. Don't Let Go