The Brand New Heavies behoren tot de overblijfselen van de aan het begin van de jaren ’90 ontstane (Britse) jazzdancestroming. Behoorlijk retro in zowel muziek, kleding als presentatie was jazzdance (of acidjazz) een aardig tegengeluid tegen de toen ook al heersende en doorstampende mechanische vierkwartsmaat. Acidjazz DJ’s, bands en labels grepen terug naar het verleden en zoals zo vaak werd de muziekgeschiedenis opnieuw geïnterpreteerd en ontstond een sound die tegelijkertijd fris en ouderwets klonk. En de jazzdance werd populairder en populairder en het ene na het andere bandje werd opgericht en verscheen een hausse aan jazzdancereleases. Jamiroquai, Incognito en The Brand New Heavies waren de bekendste en meest succesvolle exponenten van die stroming die eigenlijk nooit écht groot is geworden, maar door de jaren heen nog steeds bestaansrecht heeft. De ongecompliceerdheid en het opgewekte karakter van de muziek zorgt er ook nu nog voor dat deze op jazz en funk gebaseerde dansmuziek immer prettig in de oren klinkt.

Van de Grote Drie is enkel Jamiroquai erin geslaagd de populariteit weten vast te houden en dat om te zetten in een constante stroom hits en aandacht. Incognito brengt nog steeds braaf het verplichte periodieke CD’tje uit en carrière van The Brand New Heavies had een enigszins grillig verloop met op onregelmatige momenten nieuw albumwerk op verschillende labels. Het laatste studio-album Get Used To It dateert alweer van 2006 en sinds het Live In London (2008) en de verdwaalde single C’est Magnifique duurde het tot 2011 toen opeens het instrumentale album Dunk Your Trunk gratis op hun website was te downloaden. En ergens in mei verschijnt het achtste studio-album Forward, waarvan het door oudgediende N’dea Davenport gezongen Sunlight de zomers klinkende voorbode is. Kortom, veel muzikale activiteiten in het Heavies kamp.

En om de boel alvast op te warmen zijn The Brand New Heavies bezig met een mini-tournee, dat hun onder meer bracht in Amsterdam, Utrecht en Leuven. WiM gleed af richting Leuven om te checken of The Brand New Heavies anno 2013 nog iets voorstellen. Plaats van handeling: Het Depot in Leuven.

In tegenstelling enkele weken daarvoor, toen er een hele lange rij mensen voor de ingang van Het Depot stonden te wachten om naar het concert van Jools Holland te gaan, bleef het rustig en bij binnenkomst werd het ergste gevreesd: de driftig acidjazz en jazzbeats draaiende DJ draaide voor een paar verdwaalde veertigers die bevangen leken te zijn van een bijna-zomerse dag en vooral aan het inpilsen waren. Het leek het erop dat de zaal nauwelijks gevuld zou gaan worden, want het was lange tijd toch wel érg rustig in de wachtruimte van Het Depot. Gelukkig druppelden er steeds meer mensen binnen en werd de zaal uiteindelijk redelijk gevuld.

Het Leuvense Depot is een relatief nieuwe zaal en kosten noch moeite zijn gespaard om van deze oude bioscoop een meer dan aardige concertzaal te maken, waarbij een paar rijen oude bioscoopstoelen zijn blijven staan en die de zaal mooi in tweeën deelt en er een zit- en een sta-gedeelte is ontstaan. Zoals dat alleen maar in België kan, ontbreken de schuifpanelen om de zaal doormidden te hakken en dient een opgehangen zwart doek voorzien van een A4tje waarop te lezen is dat het concert zal plaatsvinden achter het doek. Alsof de BNH-bezoeker het IQ van een erwt heeft. Anderzijds getuigt dit alles toch wel weer van een lachwekkende, maar sympathieke knulligheid, waar de Belgen patent op lijken te hebben.

The Brand New Heavies starten even na 21.00 uur en na een instrumentaal intro werd de toon meteen funky en bleef het ruim anderhalf uur spetteren geblazen met het oertrio dat bestaat uit de heftig op zijn kit meppende Jan Kincaid, de behoorlijk corpulent geworden bassist Andrew Levy en de van een volkomen fout kapsel voorziene gitarist Simon Bartholomew, naast de nieuwe zangeres Dawn Joseph. De basis werd aangevuld met twee blazers en een percussioniste. Het podium stond dus behoorlijk vol en was er genoeg power om er een feestje van te maken.

In de hoogtijdagen van The Brand New Heavies, die zich vooral afspeelden in de 90’s, klopte alles: baggervette producties, een smetteloze presentatie, dure remixers, slicke videoclips, übergestileerde bandleden … Het leek op het eerste gezicht allemaal heel erg bedacht te zijn en zou het niet eens ondenkbaar zijn dat de Heavies vooral een brouwsel waren van de marketingafdeling van hun toenmalige platenmaatschappij. Alhoewel de band ook live optrad, lag de aandacht toch vooral op het plaatwerk, dat er in overvloed en in allerlei vormen verscheen.

Zo vaak zijn de Heavies de laatste jaren nu ook niet in de buurt, bovendien verschijnt er weer eens een nieuw album, dus reden genoeg om de band weer eens live aan het werk te zien.

Het grootste deel van de setlist bestond ook uit tracks, die verschenen toen de Heavies nog volop de aandacht genoten en was het vooral een greatest hits show met nummers van de albums The Brand New Heavies, Brother Sister en Shelter, hun meest succesvolle albums. Dream Come True, Never Stop, Sometimes, Stay This Way, Dream On Dreamer, Back To Love, Midnight At The Oasis, Spend Some Time en You Are The Universe: ze kwamen allemaal voorbij in vlekkeloze en spannend genoeg arrangementen. Van de latere albums We Won’t Stop, Allabouthtefunk en Get Used To It werden geen nummers geselecteerd, wat tekenend was voor de teruggelopen bekendheid van de Britfunkers. Het nieuwe album Forward was vertegenwoordigd met enkele tracks, waaronder de single Sunlight.

Het publiek maakte het niks uit, ieder bekend nummer werd met groot enthousiasme onthaald en werd de sfeer steeds uitbundiger, hetgeen zich uitte in een toegankelijk spelende band, die volop contact had met het enthousiaste publiek. Het bandgeluid klonk lekker strak en was er voldoende ruimte voor iedere muzikant. The Brand New Heavies zijn vooral een geoliede machine, zoveel werd al snel duidelijk. Dat het repertoire bestond uit nummers die inmiddels ook alweer ruim twintig jaar oud zijn bewijst echter wel dat de Heavies nog moeten teren op redelijk oud succes en laat ook horen dat het succes van toen helaas niet gecontinueerd kon worden, ondanks dat de recentere albums het beluisteren zeker waard zijn. Anderzijds hebben de krakers uit die tijd nog niets aan kracht ingeboet en wordt het optreden nergens een verkeerd soort nostalgie.

Het de laatste jaren ontbreken van hits en daardoor dus de bijbehorende aandacht plus het op onregelmatige tijden en op steeds wisselende labels uitbrengen van albums hebben nu niet echt bijgedragen aan de continuïteit van de carrière van The Brand New Heavies. Gevolg hiervan is dat de band al tijdenlang ergens in de eerste divisie opereert en daar niet meer uit zal komen als er geen dikke hit of met een goed verkopend album gescoord wordt. Ondanks de solide kwaliteit, dat ook weer deze avond in overvloed was te horen en het grote enthousiasme dat de band laat zien is het tegelijkertijd ook een bestaan van sappelen, wat eigenlijk onterecht is, want de Heavies verdienen beter. Aan de muziek is dat gelukkig niet af te horen, want nog steeds zorgen de Brand New Heavies voor een ongecompliceerd swingend avondje uit en was het in dat opzicht een meer dan geslaagd optreden.

The Brand New Heavies – 25 04 2013 – Het Depot / Leuven