×

Concert

28 november 2010

Plan B live in Paradiso 27 november 2010

Geschreven door: Robert Schuurman

Label: Warner Music

In Engeland scoorde Ben Drew, beter bekend als Plan B dit jaar hit na hit. Zijn album The Defamation Of Strickland Banks kreeg niet alleen uitstekende recensies in muziekbladen Q, Mojo en Uncut , het bereikte daarbij ook de eerste plaats in de albumlijsten, het bevatte twee top tien hits en voor de bijbehorende video’s is Plan B maar liefst elf maal genomineerd  bij de UK music video awards, een absoluut record. In eigen land trad hij al op in vele uitverkochte zalen, zoals Brixton Academy in Londen, met een capaciteit van vijfduizend bezoekers. Komend voorjaar speelt hij zelfs in de O2 Arena, oftewel Plan B is hot, hot, hot.

Plan B2

Begin juni gaf Plan B in Nederland al een smakelijk voorproefje met een korte, doch indrukwekkende showcase voor media en publiek in De Westerliefde in Amsterdam en nu kon het grote publiek hem aanschouwen in een goed gevuld Paradiso. Human beatboxer Faith SFX mocht de zaal opwarmen met zijn vakkundige beats; de man doet net zo eenvoudig een trompet als een viool na en krijgt de handen vooral op elkaar met zijn meervoudige vocale instrumentatie, een klasse apart. Toch kijken we uit naar Plan B en wanneer hij met zijn band het podium betreedt, zit de sfeer er meteen goed in. Hij speelt uiteraard vooral de nummers van Strickland Banks, waarbij de uptempo nummers zoals het uitzinnige The Recluse het meest imponeren. Prayin’ krijgt een kleine, coole verlenging met een reggae-behandeling maar de meeste nummers blijven live dicht bij het origineel.

De jonge band speelt strak doch er is weinig ruimte voor solo’s en improvisatie. Ben heeft vaak problemen met zijn microfoon en moet dit regelmatig aankaarten bij de techniek. Door het harde bandgeluid moet bij zich te vaak bovenmatig inspannen om het met zijn stem bij te benen. Bijkomend probleem is dat er twee duidelijk aanwezige grondzangeressen op het podium staan die je als publiek niet of nauwelijks hoort. Los van deze technische problemen weet Plan B toch een prima show neer te zetten. Single She Said wordt uitbundig meegezongen, Welcome To Hell klinkt heerlijk, er wordt een sigaret gebietst bij het publiek om Traded In My Cigarettes extra luister bij te zetten, Love Goes Down wordt prima gespeeld en met Every Rule krijgen we zelfs een compleet nieuw nummer te horen. De coverkeuze The Tracks Of My Tears vond ik een mindere maar verder zat de vaart en afwisseling er goed in. Als toegift komt Faith SFX het podium op om samen met Plan B oude soulklassiekers als Stand By Me, My Girl en Ain’t No Sunshine te voorzien van een uniek dubstep jasje, met wisselend resultaat. Het werkt wel sfeerverhogend, dat moet ik toegeven, maar het doet geen eer aan deze soulklassiekers en voegt helaas te weinig toe. Om over het daaropvolgende Kiss From A Rose van Seal maar te zwijgen.

Gelukkig kan het dak er nog even echt af met de terechte afsluiter Stay Too Long, dit fantastische nummer heeft alles wat het nodig heeft als publieksfavoriet. De uitstekende opbouw, de spannende raps en het heerlijke gitaargeweld werken aanstekelijk. Aan het eind van het nummer lopen zelfs de bandleden haast pogo-end bewust tegen elkaar aan, met als gevolg dat een jonge gitarist uiteindelijk omvalt, waarna Plan B alsnog zegevierend het podium verlaat.