Dat Fresh Blood, het nieuwe album van Matthew E White, nog beter is dan het onvolprezen debuut Big Inner, komt als een erg fijne verrassing.

Met het onverwacht grote succes van debuut Big Inner en het daarop volgende extra album Outer Face, veranderde het leven van Matthew E White, dat voorheen met zijn jazzcollectief Fight The Big Bull nog redelijk overzichtelijk leek, van het ene op het andere moment, volledig. De wereldtour die op het succes volgde betekende dat hij bijna een jaar van huis was. Voor het schrijven van nieuwe tracks en het echt goed opzetten van Spacebomb, het platenlabel dat hij samen met Trey Pollard in de jaren voor het succes had opgezet, kreeg hij na alle tourdrukte pas echt weer de tijd.

Het betekende niet alleen dat hij kon werken aan alle ideeën die hij in zijn hoofd reeds had verzameld maar tevens, door het geld dat verdiend was, hij Spacebomb echt goed op de rit kon zetten. Albums van Grandma Parrot & His Paddletractor Orchestra en Natalie Prass, die reeds veel eerder waren opgenomen konden eindelijk worden uitgebracht, en de eerste opnamen voor het nieuwe album werden gemaakt. Vrijwel geheel 2014 was gevuld met uitwerken en opnemen van de nieuwe tracks.

Fresh Blood is net als Big Inner (en Outer Face) een rijke muzikale ervaring geworden. Dat White zijn nieuwe songs nog energieker en uitdagender heeft weten te arrangeren bewijst zijn grote talent. Echt bij elke song wordt het optimale uit het songidee gehaald. Luister naar een geweldige song als Transquility en verbaas je over het ingenieuze arrangement. Zoveel klasse hebben we sinds de hoogtijdagen van Van Dyke Parks maar nauwelijks meer gehoord. Een album waarop alle songs volledig kloppen al net zo goed.

Met de prachtige albumopener Take Care My Baby, het daarop volgende Rock & Roll Is Cold, met zijn uitdagende tekst, tot aan albumafsluiter Love Is Deep is Fresh Blood een zowel volledig overtuigend als evenwichtig album geworden. Volbloed rhythm & blues met heel erg veel soul gebracht waarbij echt elk instrument iets aan een compositie bijdraagt. Zoals reeds eerder gezegd met de moois denkbare arrangementen denkbaar en White’s heerlijk relaxte stem daar bovenop. Het maakt Fresh Blood net als Big Inner een absoluut meesterstuk.