×

Recensie

Soul / Hiphop

17 november 2013

Level 42

Sirens

Geschreven door: Ron de Joode

Uitgebracht door: Level 42 Records

Sirens Level 42 Soul / Hiphop 3.5 Level 42 – Sirens Written in Music https://writteninmusic.com

Het Veertigpluslegioen kennen de krakers nog wel: Love Games, Hot Water, Running In The Family om er maar eens een paar te noemen. Level 42. De band van bassist Mark King, die het plukbassen naar het grote publiek bracht. Level 42 was vooral ook de belichaming van de 80’s. Want aan het eind van dat decennium was het over & uit met het succes van de bekendste exponent van de Britfunk. Ja, er werden nog wel wat albums uitgebracht, maar met Running In The Family werd toch wel het échte laatste wapenfeit geleverd. Level 42 was klaar. Level 42 was niet meer van de nieuwe tijd. Dus tijd om Level 42 te liquideren. En ze bij te zetten in het 80’s mausoleum.

Desalniettemin bleven Mark King en consorten, al dan niet met een hele stoet aan nieuwe begeleiders de zaaltjes onveilig maken met de succesnummers van weleer. Level 42 onsteeg op een bepaald moment nog maar net het niveau van bruiloften- en partijenbandje als het ging om de venues waar gespeeld werd. En ook al werden geen hitsuccessen meer behaald, er waren nog voldoende mensen op de been te krijgen om de band nog enig bestaansrecht te geven. Waarbij vooral retrospectieve beweegredenen de basis van het bestaansrecht van Level 42 was. Want vernieuwend was de band nog steeds niet.

En zoals het met veel van ooit populaire subtopbands uit de 80’s en 90’s is vergaan en die nog steeds met het plichtmatig spelen van de hits en fillers brood op de plank proberen te krijgen, is het Level 42 niet anders vergaan: geen contract meer met een major maatschappij, het uitbrengen van sound & vision in eigen beheer en teruggeworpen naar speelomgevingen zoals de band ooit begon. Maar King c.s. bleven volhouden. Omdat het simpelweg moest. Maar ook omdat er nog voldoende animo was voor hun muziek.

En na een aantal in eigen beheer uitgebrachte liveregistraties op zowel CD als DVD was er opeens in 2006 een heus nieuw album: Retroglide. Met een sound die nooit leek te zijn weg geweest: simultaan gedateerd en herkenbaar. En zo slecht was Retroglide niet eens. Het haalde weliswaar het niveau van de gloriedagen niet, maar was er voldoende herkenning en aha-erlebnis om nog een keer te beleven waarom Level 42 in de 80’s zo’n vette act was. En dat plukbasgeluid van Mark King mag compleet uitgemolken zijn, het zorgt iedere keer toch wel voor spektakel. Ook live, want dan is King een halve circusact met die van Knight Riders achtige ledjes voorziene basgitaar, die ook nu nog een hoofdrol speelt in de muziek van de Britfunkers.

En op hun Facebookpagina werd het al een tijdje aangekondigd: er stond een nieuwe EP op stapel. Die bovendien ook nog eens werd gemixed door discolegende John Morales. Op papier dus iets om naar uit te kijken.

En zoals de moderne tijd betaamt is het album verkrijgbaar op de website van de band en lijken de verscheepte exemplaren van wat daar wordt aangeboden door Mark King himself in de envelop gedouwd te zijn en op de brievenbus te zijn gegooid. Zo gaat dat tegenwoordig met muzikanten, die een nevenactiviteit als webkruidenier erbij gekregen lijken te hebben.

En wanneer de nieuwe schijf de CD speler in wordt gestopt en het titelnummer de ruimte in klettert is het een regenbui van herkenning. Zes nummers, die niet voor elkaar onderdoen en waarbij de tijd stil gestaan lijkt te zijn. Alsof er tussen de Polydor-tijd en nu geen vijfentwintig jaar zitten. Alsof het allemaal in de 80’s is gecomponeerd en is gespeeld. Met dien verstande dat de productie ook in dit geval (zoals zo vaak met gesjeesde ooit-popsterren) klinkt als een goede demo. De kwaliteit van de nummers is bovengemiddeld, waarbij het groovende titelnummer, het uptempo Where’s Your Head At en het slepende My Independence Day de favorieten zijn.

Wat het luisterplezier echter behoorlijk bederft is de erbarmelijke productie c.q. mastering. Het merendeel van de nummers klinkt alsof de compressor aan het koken is en bij enkele tracks is er een lelijke digitale oversturing, waarbij het onduidelijk is of het nu een produktiefout is of dat King in slaap is gevallen en niet meer op de potmeters heeft gelet. In elk geval wordt daarmee het album bijna volledig om zeep geholpen, hetgeen jammer is. Hopelijk komt er een nieuwe persingronde die deze fouten hersteld. Tot die tijd is het tenenkrommend luisteren naar een nog niet eens zo belabberd album. Level 42 is nooit terug van nooit weggeweest en predikt op Sirens vooral voor eigen parochie. Een comback waarbij het op een verdienstelijke manier oud worden is met nieuwe muziek van bands die stammen uit de tijd dat degenen die het beluisteren nog jong(er) waren en waarbij door het volledig ontbreken van enige vorm van innovatie het ouder worden niet actief wordt beleefd. Een langzaam soort muzikale palliatieve sedatie ongeveer. Maar dan wel met een plukbas.

Tracklisting Sirens:

  1. Sirens
  2. Too Much Time
  3. Mind on you
  4. My Independence Day
  5. Built Myself A Rocket
  6. Where’s Yo Head At