In de jaren zeventig maakt Lee Fields op bescheiden platenlabels furore met op strakke leest  geschoeide soulfunk. Nog tijdens zijn tienerjaren verhuist Fields vanuit North Carolina naar New York. In het plaatselijke circuit trekt hij de aandacht met zijn rauwe stemtimbre, ook fysiek vertoont hij sterke gelijkenissen met James Brown en met zijn opzwepende act is zijn bijnaam Little J.B. Fields  niet gestolen. Na een lange onderbreking in het discotijdperk van de jaren tachtig duikt hij terug op in het southern soul circuit dat via de samplewoede bij de  hip hopgeneratie een heuse revival beleeft. Fields overleeft de jaren negentig  met op een povere synthesizer sound geënte soulblues.

De samenwerking met The Soul Providers, de huisband van het Descolabel, luidt de terugkeer in naar de door gitaar en orgel gedomineerde organische funksound onder het motto ‘Let’s  get a groove on’. Na de split van het funklabel in Soul Fire en Daptone  zet Fields zijn missie verder en ontworsteld zich aan het J.B. keurslijf met een persoonlijke meer gesofisticeerde bij de soul uit de jaren zestig aansluitende benadering.

De inbreng van The Expressions, de door multi-instrumentalist en arrangeur Leo Michels aangevoerde backingband is daarbij niet te onderschatten. De vitale lijn wordt doorgetrokken met geïnspireerde werkstukken als Faithful Man, Emma Jean en Special Night dat in 2017 een integrale instrumentale reprise krijgt.

“Blessed with the best” zingt Fields met zijn rauwe expressieve stem, inderdaad met de inbreng van  de vertrouwde begeleiders The Expressions en spilfiguur Leon Michels  kan het niet stuk. A Promise Is A Promise is even een funky zijstapje maar de sound van het nimmer geëvenaarde preachin’ southern soul tijdperk is alom tegenwoordig.

De machtige opener en titeltrack balanceert op een combinatie van strijkers en trompetjes met inventieve baslijnen op de voorgrond, It Rains Love schopt het ook zonder uitgebreide radiopromotie tot een instant klassieker. Als je een song als Two Faces hoort denken we meteen aan de machtige growl van Wilson Pickett  tijdens zijn glorieperiode.

Pittige dameskoortjes en uitgekiende arrangementen ronden  het zaakje af en de soulveteraan bewandelt andermaal een foutloos parcours dat van diep emotioneel snijdende slijpers naar strakkere passages pendelt maar onveranderlijk met een hoopgevende boodschap. Nu Charles Bradley en Sharon Jones niet meer zingen houdt Lee Fields de vlam de vurige ‘deep soul’ toorts brandend en hoe. Lee Fields & The Expressions op 25 april in Tivoli, Utrecht en 28 april in de Antwerpse Roma.

https://writteninmusic.com/soul-hiphop/lee-fields-emma-jean/