×

Interview

31 augustus 2016

Interview: Ida Nielsen staat sterker als solo-artiest

Geschreven door: Edgar Kruize

Met het overlijden van Prince in april van dit jaar, werd de wereld van bassist Ida Nielsen volledig op zijn kop gezet. Hoewel ze even vrijaf had omdat hij met zijn piano op tournee was en in die vrije tijd een album afmaakte, was de vrije tijd zeker niet permanent bedoeld. Inmiddels heeft ze zo goed en zo kwaad als het gaat zichzelf weer bijeen geraapt en heeft ze het album TURNITUP als eerbetoon aan haar gevallen mentor uitgebracht. Written In Music had een exclusief interview met Nielsen en sprak met haar over de plotselinge overgang die ze heeft gemaakt tot solo-artiest.

WiM: Het is zacht gezegd een turbulent jaar, hoe is het nu met je?
“Het gaat met pieken en dalen. Ik ben bijvoorbeeld hartstikke blij en trots dat mijn nieuwe album uit is, maar als ik er dan te lang bij stilsta dat ik het eindresultaat niet meer aan Prince kan laten horen, stemt me dat enorm verdrietig. Het is een komen en gaan van emoties en ik vind het nog steeds best lastig om hier over te praten.”

WiM: Laten we dan positief beginnen, je optreden in Zoetermeer was goed, je zag er blij en vrolijk uit. Voelt het goed om weer op het podium te staan?
“Zeker! Het is wel even wennen, het optreden dat we deden was pas de tweede van deze tournee en we hebben nog wel wat te sleutelen aan de set. Als band moeten we nog naar elkaar toegroeien. Maar het is goed om weer muziek te maken, goed om onder de mensen te zijn. De ontvangst die ik krijg vanuit het publiek voelt als een warm bad. Dat doet me heel erg veel.”

WiM: Ik vond het enigszins aandoenlijk dat je aan het eind je verontschuldigingen aanbood dat je geen Prince-nummers hebt gespeeld. Dat had volgens mij niemand verwacht, toch?
“We hebben onze eerste show gedaan in Oslo, na afloop bespeurde ik daar wel enige onvrede in het publiek over het ontbreken van Prince-werk. Vandaar dat ik me bij de volgende show verontschuldigde. Ik heb zo mijn persoonlijke redenen om dat niet te doen, ook bij toekomstige shows hoeft men dat niet te verwachten.”

WiM: Je hebt toch jarenlang in dat circus meegedraaid, ik kan me voorstellen dat je jezelf alleen maar slechter voelt als je dan ineens je eigen draai aan dat werk moet geven…
“Weet je wat het is…  Ik heb inderdaad jaren met hem gespeeld, jaren waarin ik enorm veel heb geleerd over niet alleen muziek maken, maar ook over hoe het te brengen. Ik had elke avond letterlijk een plekje op de eerste rij bij een van ‘s werelds beste performers. Als ik nu een nummer van hem zou spelen en hem daar niet bij me op het podium zie… Ik denk niet dat ik me dan goed zou kunnen houden op het podium. Het is te vers. Wel werk ik 13 oktober mee aan het tribute-concert in Minneapolis. Dat zal voorlopig de enige keer zijn dat ik me nog aan dat werk waag.”

WiM: Begrijpelijk. Je zegt dat je hebt geleerd hoe het te brengen, maakt jou dat nu in je nieuwe rol als frontvrouw meer zeker?
“Absoluut! Niet alleen als frontvrouw, maar ook als volledig muzikant voel ik me meer zeker. In het verleden heb ik als artiest nog weleens concessies gedaan in mijn muziek. Dat is op mijn nieuwe album TURNITUP volledig overboord gegaan. Prince heeft iedereen met wie hij heeft gewerkt altijd aangemoedigd zijn hart te volgen, te vertrouwen op de eigen creativiteit en visie en daar trouw aan te blijven. Dit is dus exact het album dat ik heb willen maken. Als bandleider heb ik nu ook die zekerheid dat ik mijn mening voorop durf te zetten. Vooropgesteld, we zijn echt een band en voeden muzikaal van elkaar. Maar uiteindelijk staat mijn naam op de poster, dus als ik het niet eens ben met een bepaalde gitaarpartij of drumbeat, dan komt die niet in het uiteindelijke optreden.”

WiM: Wat mij opvalt aan TURNITUP is de veelzijdigheid die jij als muzikant hebt. Als onderdeel van Prince’ band en van 3rdEyeGirl zag ik jou met name als bassist pur sang, maar je zingt, doet vrijwel alle andere instrumenten… Had jouw rol op bijvoorbeeld het 3rdEyeGirl-album Plectrumelectrum niet veel groter moeten of kunnen zijn?
“Nee, want dat was echt een bandproject en zodra je in een band zit, dan zorg je met zijn allen dat het totaalgeluid klopt en stel je jezelf in dienst van het grotere geheel. Het 3rdEyeGirl-werk rockte vooral. Daar moet ik toch niet met frivole en funky basloopjes doorheen gaan freaken? Dat had de balans verstoord. Mijn eigen creatievee ei heb ik kunnen leggen in de liedjes die uiteindelijk TURNITUP zijn geworden.”

WiM: In welk tijdsvlak is dit album tot stand gekomen?
“Dat is over een langere periode gebeurd, ik heb geschreven en basisversies opgenomen terwijl we op tour waren. We maakten lange dagen, maar ik stond ook regelmatig op ‘stand by’ en dan is muziek maken de perfecte manier om de tijd door te brengen. Een groot deel van dit album is dus in Minnesota opgenomen. Toen duidelijk werd dat Prince begin dit jaar in zijn eentje met zijn piano op tournee zou gaan, kwam daar een paar maanden ruimte in mijn agenda om dit nieuwe album definitief af te gaan maken. Prince heeft me hierin enorm gesteund en zou een grotere rol spelen. Hij heeft in februari de eerste single Showmewhatugot gebombardeerd tot zijn persoonlijke keus ‘Purple Pick of the Week’ op Tidal. Maar ja, na april werd alles anders… Ik was aanvankelijk volledig lamgeslagen. Maar uiteindelijk besloot ik dit album als eerbetoon aan hem af te maken.”

WiM: Als ik de credits lees, zie ik staan dat het nummer gemixt is ‘met hulp van Prince’, hoe moet ik dat voor me zien?
“Ik had het nummer af en was er enorm trots op. Ik liet het hem horen en hij vond het ook te gek, zo stelde hij. Ik was enorm trots dat hij het zo mooi vond. De volgende ochtend kreeg ik de track terug. Hij had een enorme waslijst aan suggesties en opmerkingen! Allemaal terecht ook achteraf, het nummer is er veel beter door geworden.”

WiM: Hoe klonk het eerst dan?
“Er zaten veel meer freaky geluidjes in, het was volledig volgestopt met ideetjes die ik in mijn hoofd had. Door de suggesties van Prince is het nummer veel meer tot de essentie teruggebracht en het is er een beter nummer door geworden.”

WiM: Dat staat wat haaks op wat je net zei over dat je geleerd hebt je eigen visie te volgen en te vertrouwen…
“Ha ha, dat klopt misschien wel, maar in basis is het nummer natuurlijk wat het is. Hij heeft me laten zien hoe ik die kracht naar voren kon brengen door er minder in te stoppen.”

g8RcAbC1WiM: De hoes van TURNITUP is gemaakt door Martin Homent, de man die ook Prince’ laatste twee albums heeft vormgegeven. Daardoor is de link met je carrière met Prince en 3rdEyeGirl heel zichtbaar aanwezig. Is dat een bewuste keus om er zo tegenaan te blijven leunen, terwijl je er live verre van blijft?
“Het is een eerbetoon, zoals dit hele album een eerbetoon aan hem en mijn tijd in zijn band is. Er zit ook een persoonlijk verhaal aan vast. Martin Homent heeft van alle bandleden zo’n portret gemaakt. Toen Prince Showmewhatugot zijn ‘Purple Pick of the Week’ maakte, had hij daar een foto bij nodig van mij als solo-artiest. Ik zoeken naar de mooiste foto die ik had, die foto aan Prince gegeven en wat doet hij? Gebruikt hij doodleuk deze illustratie. Ha ha, zulke acties waren heel typisch voor hem. Door het nu als hoes te gebruiken, is het voor mij persoonlijk een laatste saluut.”

WiM:Wat mij opvalt aan TURNITUP is dat de bas niet overal even prominent aanwezig is. Op de electrohiphop van What (feat. Hønetove) bijvoorbeeld is zelfs helemaal geen bas te horen…
“Ik ben in eerste instantie een bassist die zichzelf breder ontwikkelt. Dus de bas blijft belangrijk. Maar als een nummer er niet om vraagt, hoeft het niet altijd te worden gebruikt. Dit specifieke nummer was overigens een van de eerste die ik schreef voor dit project en stamt uit de tijd dat Prince samen met Joshua Welton met soortgelijke muziek aan het experimenteren was ten tijde van HITnRUN Phase One. Hun werk inspireerde mij om breder te denken.”

WiM: Je album gaat dan ook meer dan je eerdere solo-werk alle kanten op, van pure funk naar invloeden van electro, hiphop en zelfs reggae tegen het einde. Heb je bewust die breedte opgezocht?
“Zeker, ik heb de afgelopen tijd veel meer nummers geschreven en zou bijna weer een nieuw album kunnen maken. Ik heb voor TURNITUP besloten om een zo breed mogelijk palet te laten horen en heb flink gepuzzeld om er een goede flow van een echt album in te krijgen. Het zou zelfs op twee plaatkanten passen. Met een heel bewuste keus om het door reggae beïnvloedde Free Ur Mind op het eind te plaatsen. Het is een boodschap van liefde, die de wereld anno 2016 zeker kan gebruiken.”

WiM: Nogal, de wereld staat in de fik. Baart dat je zorgen?
“Niet zozeer zorgen, het maakt me vooral heel verdrietig. Ik ben daar heel gevoelig voor. Ik hoop dat ik met mijn bescheiden bijdrage iets kan doen. Muziek is een universele taal, muziek verbindt.”

WiM: Je noemt net een LP, gaat dat er van komen? Je album is in eigen beheer uitgebracht, je doet al je promo zelf. Een LP maken is een risico.
“Zeker omdat het ook nog opnieuw gemasterd moet worden voor vinyl. Dat is een dure grap. Er is echter een Prince-fan die in de vinylindustrie werkt die me heeft aangeboden hierbij te helpen, dus wie weet komt het er daadwerkelijk van. De ondersteuning die ik vanuit de hardcore fans krijgt is eerlijk gezegd ongelooflijk. En enorm hartverwarmend, het sleept me er enorm doorheen.”

WiM: Is die achterban ook de reden geweest om de distributie van je album, net als Prince met zijn laatste werk deed, volledig via die groep fans te laten lopen?
“Een digitale release is makkelijk. Binnen een uur staat je album op Tidal, Spotify, Apple Music, noem maar op. Maar een fysieke release is dezer dagen lastig te verkopen als je een onbekende artiest bent. Ik heb demo’s van het album naar enkele labels gestuurd. Sommigen reageerden gewoonweg helemaal niet, bij andere moest ik alsnog vrijwel het hele traject zelf doen. Wat is hun meerwaarde dan nog? Prince heeft me laten zien dat het ook anders kan en me aangemoedigd het zelf te doen. Het idee was om het alleen digitaal te doen, net als mijn vorige album Sometimes A Girl Needs Sugar Too uit 2011. Maar de vraag om fysieke cd’s kwam vanuit de groep fans en diverse fans begeleiden nu ook de wereldwijde distributie. Het is ongelooflijk, het werkt boven verwachting goed.”

WiM: Hoe nu verder? Je gaf aan dat je in principe ook alweer aan een volgend album kan werken. Hoe ziet jouw nabije toekomst er uit?
“Dit jaar is een enorme emotionele achtbaan. Ik hoop dat er een moment komt dat het achtbaankarretje wat vaart mindert, zodat ik wat meer afstand van alles kan nemen. Ik vermoed en hoop dat het tribute concert me wat ‘closure’ zal geven. Verder heb ik nog wat bass clinics op het programma staan en staan er optredens geboekt tot het eind van het jaar. Veel in Scandinavië, maar ook in Zanzibar en later dit jaar weer in Nederland, in Amsterdam.”

WiM: Hoe denk/hoop je er dan voor te staan?
“Ik hoop vooral dat we door meer op te treden een strakkere band zullen zijn. We zijn aardig op weg, maar we zijn er nog niet. Door al die jaren met Prince sta ik nu sterker als solo-artiest dan daarvoor. Ik heb absoluut de ambitie om met deze band het allerbeste uit onszelf te krijgen en op het podium te laten zien. Het speelplezier is in ieder geval al heel hoog en dat heb ik op dit moment ook enorm nodig in mijn leven. Ik hoop dat ik door te spelen ook anderen dat plezier kan geven. We hebben allemaal een enorme klap gehad dit jaar, laten we elkaar er doorheen helpen.”

Ida Nielsen is 4 december terug in Nederland voor een optreden in de North Sea Jazz Club in Amsterdam

fotografie: Peter Lodder