De mensen die zich afvragen of old school rap nog bestaat moeten The Marshall Mathers LP 2 zeker aanschaffen. Eminem laat zien dat hij het kunstje nog niet verleerd is en maakt zijn beste album in jaren.

Het album is een vervolg op The Marshall Mathers LP uit 2000. Ondanks de naam hebben de albums niet veel gemeen. Er zitten wel een paar verwijzingen op het album. Bijvoorbeeld bij de nummers Evil Twin en Bad Guy komen Stan en Slim Shady weer terug, Eminem zijn alter ego’s die ook op deel één stonden. De stijl van deel een heeft hij wel meegenomen naar deel twee. Hij laat zich niet afleiden door de nieuwe generatie rappers en maakt nog steeds op dezelfde manier nummers: de beat is belangrijk en moet goed zijn, maar het draait om de teksten.

Toch zijn er wel twee verschillen ten opzichte van zijn vroegere werk. Ten eerste is hij op zijn manier meegegaan met de tijd. Hij maakt old school rap maar wel in een 2013 jasje. Dat is heel belangrijk. Anders lijkt hij iemand die tevergeefs schreeuwt dat rap terug moet naar vroegere tijden. Ten tweede is de woede verminderd. Hij zegt het zelf ook: hij heeft niks meer te schelden. Het enige waar hij nog over scheldt dat zijn dingen uit zijn verleden en mensen waar hij zich aan ergert. (o.a. Justin Bieber en Lady GaGa)

Een Eminem album is geen Eminem album zonder verschillende samenwerkingen. Op dit album werkt hij samen met Liz Rodrigues, Skylar Grey, Nate Rues, Rihanna en Kendrick Lamar. De samenwerkingen zijn op te delen in twee soorten. Als eerste: de zanger(es) die het refrein zingt en als tweede de samenwerkingen waarbij de meewerkende artiest de ruimte krijgt om iets van zichzelf te laten zien. De samenwerkingen met Liz Rodrigues en Skylar Grey vallen in de eerste categorie, de rest in de tweede. De gastartiesten voegen op het album echt iets toe. Ze zorgen voor iets extra’s. Het is ook moeilijk te zeggen welke samenwerking het beste geslaagd is, maar de samenwerking met Kendrick Lamar verdient wel een vermelding want dat nummer is echt knettergek en daardoor geniaal. De slechtste samenwerking is die met de frontzanger van Fun. Nate Rues. Hij krijgt zo veel ruimte dat het nummer meer een Fun. productie is dan een Eminem nummer.

Op zijn album rapt hij: “I’m beginning to feel like a Rap God”. Het is een beetje over de top, maar er zit toch een stukje waarheid in. Eminem is en blijft een muzikaal genie en hij bevestigd dat nog maar eens met The Marshall Mathers LP 2. Voor iedereen die van rap houdt is dit album verplichte kost.