×

Concert

15 mei 2014

De glorieuze terugkeer van Sharon Jones

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Daptone Records

Wat een daverende terugkeer maakte Sharon Jones afgelopen woensdagavond 14 mei in het stijf uitverkochte Paradiso. Met The Dap-Kings is bloedvorm bewees Jones dat er geen ander is die soul snapt en dat er niemand is die op het podium meer soul heeft dan haar.

Wat nog het meeste opviel was de enorme energie die Jones op het podium wist te creëren. Vlak voor de zomer, vorig jaar, werd er bij haar een heftige, zelfs levensbedreigende, vorm van kanker geconstateerd en ze was tot het einde van het afgelopen jaar tot zware chemo veroordeeld. Nog geen 4 1/½ maand later staat ze op het podium in een zo blakende vorm dat je, je absoluut afvraagt waar ze die in godsnaam vandaan haalt. Op je 58ste zo’n glorieuze terugkeer maken is echt onwaarschijnlijk!

Voorprogramma James Hunter en zijn band was een slimme keus. Dap-Kings bassist Gabe Roth produceerde hun laatste album Minute By Minute en juist de sound van dat album sluit goed aan op het soul revue idee dat Roth ook uitgezet heeft met The Dap-Kings. Maar het echte werk begon natuurlijk met The Dap-Kings zelf die het podium vervolgens overnamen. Wat een geweldig strakke en energiek spelende band is dat toch en wat heerlijk om muzikanten zo te zien genieten. De openingssongs werden gezongen door wat normaal de achtergrondzangessen van Jones zijn. De twee zangeressen Saun & Starr zijn natuurlijk veel te goed om alleen maar op de achtergrond te zijn en einde van dit jaar zal er dan ook een volledig album van ze verschijnen. Met The Dap-Kings als band. De twee zangeressen wisten de sfeer er al optimaal in te krijgen met de prima songs Hot Shot (door de stevige Starr gezongen) en Gonna Make Time (gezongen door Saun, die er als een zus van Sharon uitziet).

In heel lange tijd in Paradiso niet een zo groot applaus horen klinken als toen Sharon Jones vervolgens opkwam. De ‘new queen of soul’ nam deze met graagte tot zich en wist vervolgens de zaal volledig plat te krijgen met een super energieke collectie songs waarbij ze beter dan ooit bij stem bleek te zijn. Ook al iets wat zeer goed te merken was op het laatste album Give The People What They Want, het beste Sharon Jones & The Dap-Kings album tot nu toe. Jones was een heerlijke wervelwind met superveel energie die tijdens de songs mensen het podium optrok en mee liet dansen maar vervolgens zelf in het altijd aanwezige ‘dancemoves interlude’ nog even zelf volledig losging. Wat een fascinerende energie en hoe krijg je het voor elkaar nog maar zo kort na een heftig ziekbed. Iets waar ze in een zeer indrukwekkende break in de top song Get Up And Get Out zelf aan refereerde. Haar ‘…but I am Alive’ kwam er zo puur en hartverscheurend uit dat je deze tot in je diepste vezels voelde. Sharon Jones is ‘the real deal’ en haar echtheid is iets wat je echt optimaal voelt.

Na het spetterende concert, met daarin heel veel songs van het laatste album en een slimme keus uit ouder werk, kon een toegift natuurlijk niet uitblijven. Eerst nogmaals Saun & Starr die wederom aangaven waarom dat eigen album een fijne verrassing gaat worden en vervolgens, onder wederom verpletterend applaus, Sharon Jones zelf die met een heerlijke versie van het geweldige Retreat (de eerste single van Give The People What They Want) nogmaals aangaf dat deze track gewoon een knoeperd van een hit had moeten zijn. Het betekende het einde van een gloedvol concert dat de emotionele en super krachtige terugkeer bleek van miss Sharon Jones. Zeer indrukwekkend!