Terwijl we dit schrijven, denken we met een bezwaard gemoed aan het heengaan van de Screaming Eagle Of Soul Charles Bradley. Die zorgde samen met een resem andere artiesten als Sharon Jones en Mavis Staples voor een heuse heropleving van het soulgenre. Ook Harding levert, zoals op dit grandioze Face Your Fear te horen is, een bijzondere bijdrage aan het genre. Overigens is er vrijwel niets zo erg als makke en slappe soul, maar gelukkig is wat Harding laat horen opnieuw een fijn staaltje Soul Power.

Wie zijn wij overigens om Rolling Stone tegen te spreken? Zij stellen immers dat Harding een “need to know” artist is. Op basis van Face Your Fear valt daar niets tegenin te brengen. Meteen hoor je volop echo’s van fingerlickin’ good soulstuff zoals van Motown en Stax. Wie fan is zal misschien ook opmerken dat de schaduw van Curtis Mayfield heel sterk rond dit door Danger Mouse geproduceerde album hangt.

Een van de grote sterktes op dit album is het vocale talent van Harding. Die brengt vol bezwerende passie een stevig gekruide mix van soul, R&B en gospel, aangelengd met garage punk en rockmuziek. Op zich niet zo heel verrassend want Harding werkte als backup vocalist samen met Cee Lo Green (OutKast, Gnarls Barkley). Aan de basis van dit album ligt nu echter de samenwerking met gitarist Cole Alexander (The Black Lips). Samen ontdekten ze in hun Night Sun project een gezamenlijke passie voor southern soul en garage rock. Ze brachten een single uit, waarna de muzieklabels direct stonden te springen om Harding te tekenen. Daar kwam dus zijn debuut Soul Power van, waarna Harding de wereld verkende alvorens met deze opvolger op de proppen te komen.

Inhoudelijk gaat dit album onder meer in op angst dat uitloopt in boosheid. Er is natuurlijk bijzonder veel om je zorgen over te maken, gaande van het wereldwijd nog steeds bijzonder sterk aanwezige racisme, het oprukkende nationalisme, terrorisme, en zo kunnen we wel even doorgaan. Face Your Fear is daar een sterke reactie op. Ook Hardings’ eigen angsten (o.a. de sterke druk om een beresterke opvolger van Soul Power te maken) duiken vanzelfsprekend op het album op, onder meer in de knappe titeltrack.

Al is misschien wel dé boodschap die Harding hier loslaat gewoon jezelf te blijven, ongeacht de omstandigheden. Dat komt onder meer terug in de afsluiter As I Am. Tussendoor hoor je ook dat Curtis écht iets te zeggen heeft. Dat komt onder meer terug in opener Wednesday Morning Atonement, waarin Harding een van zijn familie vervreemde vader aan het woord laat. Anderzijds zijn er ook eenvoudigere liedjes zoals Need Your Love, een eenvoudige maar pakkende ode aan de liefde (met accenten van good ol’ James Brown) of On And On dat gewoon sméékt om een singlerelease.

In vergelijking met voorganger Soul Power zijn er net iets minder gitaren aanwezig, al valt nog sterker het synths gehalte op. Toch is het vooral Harding die de show steelt met zijn goed in het oor liggende songs en weergaloze vocals. Face Your Fear is de ontdekking méér dan waard.