Op woensdag 29 september speelde soulzanger Aloe Blacc in Paradiso. Zijn single I Need A Dollar wordt veel gedraaid door de populaire radiostations en dat vertaalt zich die avond in een goed gevulde zaal met een grotendeels jeugdig publiek. Met zijn strakke band The Grand Scheme en een zeer gevarieerde en uitstekende set pakt de stijlvol geklede zanger zowel het soepel swingende als het subtiel meedeinende publiek eenvoudig in.

Bij het opkomen van de band wordt meteen het intro van I Need A Dollar ingezet en even is er de vrees dat Aloe meteen zijn beste troefkaart verspeeld. Gelukkig blijkt dit slechts een handige afleidingsmanoeuvre om de aandacht op de band te vestigen.

Vervolgens wordt met het eren van zijn grote voorbeeld Al Green in een soort Love And Hapiness-jam het startsein gegeven voor een heerlijke soulrevue vol nieuwe nummers van het album Good Things, prachtige covers en veel ruimte voor improvisatie. Vooral de bijzonder fraaie, jazzy versie van Billy Jean van Michael Jackson maakt veel indruk. In deze uitstekend opgebouwde cover toont Aloe Blacc zijn grote vocale klasse met de soepele overgangen van eenvoudig en ingetogen zwoel zingend naar emotievolle en overtuigende climaxen.

Een ander hoogtepunt van de show is een ouderwets lekker funkende, James Brown-achtige, improvisatie waarbij het publiek het ritme mag aangeven. Aloe creëert daarbij een dansstrook in het midden van de zaal door het publiek op te splitsen, waarna het enthousiasme van de dansende menigte in de strook spontaan overslaat op de rest van de zaal. Maar net op het moment dat je hoopt dat het funkfeest nog even verlengd wordt, kiest Aloe voor een reeks rustige nummers van Good Things en zijn vorige album Shine Through. Maar ook de categorie ballads beheerst Aloe tot in de puntjes. De schitterende vertolking van het nummer I’m Beautiful is daar het beste voorbeeld van. Of het nu funk, soul of jazz is, het publiek smult van alleskunner Blacc en met het melodieuze Loving You Is Killing Me wordt de soulshow op passende wijze afgesloten.

Written in Music spreekt met Aloe Blacc over zijn nieuwe album Good Things, de benodigde dollars en het belang van een goede focus.

WiM: Op je debuutalbum Shine Through uit 2006 bleek je een muzikale duizendpoot. Het tweetalige album (Engels en Spaans) stuiterde met soul, r&b, hiphop, een vleugje jazz en latin, waaronder salsa, werkelijk alle kanten uit. Het tekende meteen je veelzijdigheid. Vanwaar de keuze om je op het nieuwe album Good Things volledig op de soulkant te richten?
Dat was eigenlijk het idee van mijn productieteam en ik kon mijzelf er goed in vinden. Met een duidelijke focus op de soulmuziek, met hier en daar wat maatschappijkritische kanttekeningen, heeft het album ook raakvlakken met een conceptalbum zoals What’s Going On van Marvin Gaye. Ik kies nu bewust voor één genre per album. Ik kan je al vertellen dat op mijn volgende album de nadruk op hiphop zal liggen. In 1995 ben ik samen met Exile de rapgroep Emanon begonnen en met hem werk ik nog steeds veel samen. Hij zal op mijn komende plaat weer een belangrijke rol spelen!

WiM: Het nummer I Need A Dollar is live een echte publieksfavoriet. Unieke doch logische bijkomstigheid: veel mensen banen zich een weg door de menigte naar het podium om je een dollarbiljet te geven. Ook in Paradiso was dit het geval. Hoe zie jij dit en hoe ga je hiermee om?
Ik moet zeggen, in Europa komt het veel vaker voor dan in de Verenigde Staten, wellicht omdat de mensen hier meer geld hebben (lacht). Maar elk optreden kan dit gebeuren, ik kijk er niet meer van op. Ik denk dat ik maar een donatiebox op het podium ga zetten en dat ik het geld aan het einde van de tour ga schenken aan een goed doel!

WiM: Op je nieuwe album Good Things staat naast een aantal zelfgeschreven soulparels ook een prachtige cover van The Velvet Underground, Femme Fatale. Hoe kwam je bij dit nummer terecht?
Tja, dat was ook weer een idee van mijn producers, althans zij adviseerden mij om eens te duiken in het werk van The Velvet Underground. Femme Fatale sprong daar voor mij gevoelsmatig bovenuit. Ken je het verhaal van Cyrano de Bergerac? In het geval van Femme Fatale is het Andy Warhol die Lou Reed vraagt om een nummer te schrijven over Edie Sedgwick, dat uiteindelijk door Nico wordt gezongen. Dat gegeven vond ik erg interessant en het leidde tot deze niet voor de hand liggende coverkeuze. Voor covers vind ik het verhaal achter een nummer vaak belangrijker dan de muziek en de teksten.

WiM: Je cover van Michael Jackson’s Billy Jean was ook al prachtig. Bestaat er een kans dat je net als John Legend & The Roots ooit een keer een compleet album vol unieke covers gaat opnemen?
Wie weet? Maar voorlopig focus ik op mijn eigen materiaal. Op 16 december speel ik samen met The Roots tijdens een TV-show van Jimmy Fallon, wie weet leidt dat tot meer mooie dingen?

WiM: De naam van je band is The Grand Scheme. Wat voor groot plan zit er achter de muziek van Aloe Blacc?
Mijn doel is met onze muziek een positieve sociale verandering in gang te zetten. Laten we hopen dat onze speelvreugde en liefde voor de muziek dit proces bewust of onbewust kan versnellen!

WiM: Tot slot, wat vind jij het beste soulalbum aller tijden?
It’s Good To Be Alive van D.J. Rogers, dat soul/gospel-album draai ik nog steeds regelmatig.