Nam Willem Bijkerk (ook wel bekend als Waylon) een verstandig besluit toen hij deze zomer uit The Common Linnets stapte? Het samenwerkingsverband met Ilse DeLange en bevriende muzikanten als JB Meijers en Jake Etheridge leidde tot een indrukwekkende deelname aan het Eurovisie Songfestival en Europa kon letterlijk niet wachten op muziek en live-optredens van -zo zag het publiek het- Ilse en Waylon.

Dat wilde Waylon wel, maar slechts op basis van gelijkwaardigheid. Dat wilde Ilse weer niet en de samenwerking, op basis van jarenlange vriendschap, eindigde allesbehalve prettig.

Carrièrematig deed de 34-jarige Waylon niet de meest slimme zet: DeLange bewees dat The Common Linnets ook zonder hem bestaansrecht hebben. Publiek in verschillende Europese landen maakte het uiteindelijk niet uit dat ‘die man met die hoed’ er niet bij was. Bovendien waren Jake Etheridge en JB Meijers niet de eerste de beste ‘huurlingen’. Beiden hadden meegeschreven aan het Common Linnets-album, Meijers was zelfs dé componist van doorbraakhit en songfestivalsucces Calm After The Storm. Hij hoefde alleen maar live te doen wat hij ook al had gedaan toen hij de demo voor het nummer opnam.

En Waylon? Had die recht op ‘vijftig procent van de koek’? Wat er tussen de twee privé speelt en heeft gespeeld doet niet ter zake. Feit is wel dat DeLange inmiddels heeft aangetoond dat zij wordt geaccepteerd als de leider van The Common Linnets, binnen de band en door het publiek. De tweede single, het prachtige Give Me A Reason To Write You One, is inmiddels uit.

DeLange kan bogen op een carrière van inmiddels ruim vijftien jaar en zeven nummer 1-albums, Waylon won in 2008 een tv-talentenjacht en scoorde daarna drie hits tussen 2009 en 2011. Wellicht is het flauw met feiten te schermen, het was Waylon die ‘artistieke gelijkwaardigheid’ opeiste. Zijn derde album moet bewijzen of die ‘claim to fame’ terecht was.

“We doen niet wat de platenmaatschappij wil of datgene waarvan wordt gezegd dat de radio dat wil, we maken nu de muziek die we zelf willen,” spraken Ilse en Waylon eendrachtig in de documentaire die naar aanleiding van het Common Linnets-album verscheen. DeLange gaf aan dat een houding is die ze zich na vijftien jaar kan veroorloven. Waylon heeft zo’n staat van dienst nog niet, maar gaf wel te kennen dat ook hij het stadium van de compromissen achter zich wil laten.

Dat lijkt op zijn nieuwe album Heaven After Midnight goed gelukt. Natuurlijk is het onmogelijk de tracks te beluisteren zonder het verhaal van Ilse en Waylon in het achterhoofd te hebben. Ilse noemde de samenwerking met Waylon vorige week in de RTL-talkshow van Humberto Tan letterlijk ‘de zwartste periode uit mijn leven’. “Ik zal nooit meer met hem samenwerken,” voegde ze toe.

Dat is nogal wat. Waylon op zijn beurt houdt het netjes. In het boekje bij de CD noemt alle afzonderlijke Linnets – Ilse, JB en Etheridge, in het lijstje ‘Thank you, love you, owe you’ op zijn CD.

De teksten van het in Amerika opgenomen album gaan over teloorgegane liefde en vriendschap en zijn stuk voor stuk te lezen als terugblik op Common Linnets.

I’ve been bucked of

I’ve been lied to

I’ve been stepped on

I’ve been tried to

Stay on this one man show

But I can’t get of this rodeo

En wat te denken van deze?

The lines are drawn

The mines are set

It’s a battle zone

Where the war hasn’t started yet

And I’ve got mine

And you’ve got your side

But we can overcome

This great divide

Maar gaat over die onderwerpen niet eigenlijk elke countrysong?

De nieuwe single van The Common Linnets bevat, in tegenstelling tot die grote songfestivalhit, een ijzersterk refrein. Een vergelijkbaar refrein heeft Sad Song op Waylon’s nieuwe album.

This ain’t another sad song

Maybe you thought it would beA tribute to all that mattered

Now baby you misunderstood me

This ain’t about the glory

About a burning flame

The end of a lover’s story

Remember my name

Voor zover hij die proeve van bekwaamheid nodig heeft, legt hij die hier dus met succes af. En vul zelf in over wie deze tekst zou kunnen gaan. Of niet…

Dan realiseer je je ineens dat dit het album is dat Waylon al zo goed als af had voordat Ilse aanklopte met het Common Linnets-idee. Het verschijnen van deze plaat is volgens Waylon alsnog terug naar wat hij voor de maandenlange zoektocht naar de bluegrassroots als wilde. Dat ligt dicht bij hem, maar dit nóg dichter, aldus de maker.

Eerlijk gezegd is Waylon op dit album een opvallender zanger dan op zijn platen tot nu toe. Dat gold ook voor Ilse DeLange voor The Linnets. Pas samen (met Lohues, Meijers en Etheridge – en de inzet om ‘gewoon te doen wat ze zelf wilden’ bereikten Waylon en Ilse met Common Linnets iets bijzonders. Ilse heeft, met een liedje van de nog te maken tweede plaat, dat ze bij Humberto speelden, onlangs bewezen dat die eerste plaat geen toevalstreffer was. Proud is net zo mooi als alle nummers op het debuutalbum.

Waylon heeft The Common Linnets achter zich gelaten. Maar, hoe zuur wellicht ook, die groep oude makkers – en het CL-publiek- inderdaad ook. En dat publiek zit niet alleen in Nederland, maar ook in de rest van Europa. Zelfs de stap naar Amerika lijkt ineens minder groot nu bandlid Jake Etheridge wordt aangesproken door die mooie plaat Calm After The Storm waarop hij meespeelt.

Waylon zal zich dus gewoon weer moeten bewijzen. Neemt niet weg dat ook hij van The CL heeft geleerd. Zijn album is muzikaal wel degelijk minder gelikt dan wat hij eerder heeft gemaakt. Op eerdere platen was hij nog duidelijk zoekende, nu heeft hij een richting gevonden. En de kans dat in navolging van Ilse ook hij in artistiek opzicht zijn poot stijf kan houden, is dus aanwezig. Al zal hij het in tegenstelling tot The Common Linnets, wel in zijn eentje en zonder die inmiddels Europabreed bekende bandnaam moeten doen. Dat scheelt wél.