×

Recensie

Roots

13 november 2012

Various Artists

Delta Swamp Rock Volume 2

Geschreven door: Edwin Wendt

Uitgebracht door: Soul Jazz Records

Delta Swamp Rock Volume 2 Various Artists Roots 4.5 Various Artists – Delta Swamp Rock Volume 2 Written in Music https://writteninmusic.com

Dat muzikanten elkaar altijd vinden dankzij de internationale taal die muziek heet, klinkt anno 2012 misschien aardig, het is zeker niet altijd en overal even waar geweest.

In de zuidelijke Verenigde Staten bepaalden de reactionaire ‘rednecks’ tot diep in de jaren zestig de heersende moraal, stond een incident als dat van Rosa Parks, die weigerde haar buszitplaats af te staan aan een blanke, symbool voor heel veel ‘verborgen’ Apartheid en moesten progressieve artiesten hun best doen om een concert voor een gemengd publiek te kunnen geven.

Een liberale vrijhaven te midden van deze bekrompenheid was te vinden in een paar opnamestudio’s, Muscle Shoals in Alabama en Stax in Memphis, waar de segregatie van buiten de studiomuren even niet voelbaar was en zwarte en witte musici vrijelijk met elkaar konden spelen. Een derde vrijplaats die zich eind jaren zestig ontwikkelde, was de FAME Studio (Florence Alabama Music Enterprises). Oprichters waren Rick Hall en Billy Sherrill. De laatste had nog een voorname rol gespeeld in de nadagen van Sun Records, dat in 1954 via Elvis het geboortelabel van de rock ‘n’ roll werd. Hall en Sherrill verzamelden een groep in soul, rhythm & blues en country & western geïnteresseerde ‘session cats’ om zich heen die al snel door het leven gingen als The Swampers.

Swamp Rock is het thema op de prachtige cd Delta Swamp Rock Volume 2 die onlangs verscheen bij het Soul Jazz label. Dit unieke amalgaam van rock, country en soul, ontstaat rond 1968 en de hierboven genoemde groep sessiemuzikanten, waar onder anderen Eddie Hinton en Spooner Oldham deel van uitmaken, speelt er een bepalende rol in. Anders dan bij Stax Records, waar de unieke mix ontstaat door de samenwerking van zwarte solisten als Aretha Franklin en Otis Redding met een grotendeels blanke band (Booker T & The MG’s), klinkt de swamp rock heel ‘zwart’, maar is het vooral een blanke aangelegenheid.

Niet dat dat een vooropgezet plan is. Maar de moord op Martin Luther King (4 april 1968) zet de raciale verhoudingen in de VS nog meer op scherp dan ze al staan, vooral in het zuiden. Zwarte en blanke muzikanten voelen niet langer de vrijheid ongedwongen met elkaar samen te werken. Zelfs de blanke muzikanten die dol zijn op zwarte muziek gaan op zoek naar andere manieren om zich uit te drukken.

In 1969 verlaten The Swampers Fame Studios en richten ze hun eigen onderneming op, Muscle Shoals Sound Studio. De eerste artiest met wie ze een echte swampplaat maken, is onverwacht genoeg Cher. De zangeres heeft haar reeks hitsuccessen met Sonny Bono (Sonny & Cher) zien opdrogen en is op zoek naar wat nieuws. Op Delta Swamp Rock Vol 1. stond al een mooie cover van Dr John, op deel 2 doet ze een zeer funky versie van For What It’s Worth van Buffalo Springfield. Leuke foto in het uitmuntend gedocumenteerde boekje bij deze cd: Cher samen met gitarist Greg Allman in een hangmat, rond 1970.

Delta Swamp Rock Vol 2 verschijnt anderhalf jaar na deel 1. Vergelijk je die twee delen, dan is het op het eerste gezicht jammer dat deel 2 slechts twintig tracks bevat en deel 1 liefst 25. Toch is deel 2 meer in balans. Bij het eerste overzicht leek het Soul Jazz-label zich toch iets teveel gedwongen te voelen een ‘totaaloverzicht’ te geven (wat dat dan ook moge zijn), waardoor er relatief veel tracks op het album stonden die elke beginnende verzamelaar al in huis heeft: Polk Salad Annie van Tony Joe White bijvoorbeeld.

Tony Joe is ook op deel 2 vertegenwoordigd, maar nu hebben de samenstellers een lekker eigenwijze keuze gemaakt: geen eigen compositie van White, hoewel die zat ‘classics’ op zijn naam heeft staan, maar juist een cover: Who’s Making Love, dat in 1969 een Amerikaanse soulhit was van Johnny Taylor. Door juist dit nummer te kiezen, wordt mooi de link met de soulmuziek verhelderd, en klinkt voor wie het nummer kent meteen door hoe Tony er zijn eigen draai aan geeft.

Greg Allman scoorde in 1973 een grote solohit met het nummer Midnight Rider, maar in 1971 nam hij het al op met zijn Allman Brothers Band, waarin dan ook nog broer Duane Allman zit, die later dat jaar om het leven komt. Die oerversie is op deze cd te horen. Een aanrader. Ook opmerkelijk: de originele, afwijkende 1971-versie (7 minuten) van Free Bird, waarmee Lynyrd Skynyrd in 1975 een grote hit scoorde.

Hoewel Delta Swamp Rock is gewijd aan één specifiek genre, is er aan variatie geen gebrek. Sessiegroep Area Code 615, dat het album opent met de instrumentale countryrocker in bluegrass-stijl Ruby, staat op het eerste gehoor mijlenver af van The Box Tops, met Alex Chilton, die aan het eind van het album staan met de ‘blue eyed soul ‘ van Deep In Kentucky. De country van Cowboy en de tegen de blues aan leunende Barefoot Jerry zitten daar tussenin. Bobbie Gentry (bekend van de nummer 1-hit Ode To Billy Joe), is met twee tracks vertegenwoordigd. Vooral in Touch ‘Em With Love bewijst ze dat Dusty Springfield (Dusty In Memphis) niet de enige blanke zangeres is die de ‘Memphis Sound’ overtuigend kan brengen.

Samenvattend is Delta Swamp Rock Volume 2 precies wat de ondertitel belooft: More Sounds From The South: At The Crossroads Of Rock, Country And Soul. De manier waarop dat op deel 2 gebeurt, doet wensen dat er nog veel delen volgen.



  1. The Seasons
  2. Smokies
  3. Hush
  4. Papa Won't You Let Me Go To Town With You
  5. Stone Fox Chase
  6. God Rest His Soul
  7. I Walk On Guilded Splinters
  8. Please Be With Me
  9. Ain't Wasting No Time No More
  10. Be What You Want To
  11. I'll Be Long Gone
  12. Comin' Home
  13. Seasons Come, Seasons Go