Woelige periodes vormen niet zelden een inspirerende  basis voor authentieke folkmuziek. Het is dan ook verwonderlijk dat de gebeurtenissen van  9/11 nog niet eerder verbonden werden met het sociaal geïnspireerde muziekgenre. Dat is ondertussen gebeurd, David Heinz verfilmde de nasleep van de terreuraanslagen in New York in 2001 door de ogen van twee wildvreemde folkmuzikanten. (Joni) Amber Rubarth en Elliott (Joe Purdy) stranden tijdens die hectische periode op een luchthaven in Californië. Alle vluchten naar New York zijn afgelast en ze besluiten noodgedwongen de reis met de wagen te ondernemen. Tijdens die roadtrip naar New York City  doorkruist het duo met een gammele Chevy Van uit de jaren zeventig zo’n veertien Staten om ruim 3500 mijl te overbruggen. Onderweg delen ze met toevallige passanten hun verbijstering en angst over de tragische gebeurtenissen en vooral hun muziek.

Naast hun op het lijf geschreven rollen delen de hoofdpersonages een gedeelde fascinatie voor traditionele folk, Amber Rubarth en Joe Purdy zijn bovendien  getalenteerde singersongwriters. Traditionals uit het grote folkboek komen in de juiste geografische context aan bod in authentieke solo- en duo uitvoeringen.

Zo passeert na het wonderlijke Red River Valley Blackjack  Davey, het uit het eind van de jaren twintig daterend verhaal werd door The Carter Family en Woody Guthrie geadopteerd, later volgden Dylan, Steeley Span, Dave Alvin en recent nog The White Stripes. Hello Stranger is een original van A.P.Carter, gerehabiliteerd door The Flatlanders, Emmylou Harris en Joe Henry, Amber Rubarth zet nu een uitbundige versie neer van de opgewekte picker.

Ook bijzonder mooi is de van Blaze Foley afkomstige kampvuurballade Moonlight Drive. Uiteraard mag een trainsong  hier niet ontbreken maar Freight Train van Elisabeth Cotton klinkt in de versie van Jerry Garcia en David Grisman helaas iets te gezapig. Het uitgebreide epos Some Humans Ain’t Human van en door John Prine blijft overtuigend.

Dat geldt eveneens voor This Old Guitar de verstilde openingstrack van Purdy die overigens op het einde nog eens in een zogenaamde full versie, een fluisterduet met Amber, een schitterende reprise beleeft. De zangeres eist eerder alle aandacht op met haar solobijdrage New York.

Ongetwijfeld komt een en ander nog sterker uit de verf met de filmbeelden. Het afsluitende Townes, een ode aan de betreurde Texaanse songsmid Townes Van Zandt, heeft samen met het eerder vernoemde songwerk   bestaansrecht als een aangename collectie luisterfolk.