Trond Svendsen verdient zijn dagelijks brood als misdaadreporter en dat komt  blijkbaar goed van pas  voor de verhaallijn van  songs die daarnaast ook door het alledaagse bestaan zijn geïnspireerd. De Noor nam uitgebreid de tijd om aan zijn debuut te sleutelen, dat gebeurde met de hulp van producer en snarenman Lars Linkas die vijf jaar geleden al met songwerk van Svendsen kennis maakte. De samenwerking van het duo mondde uit in Tuxedo, een volwaardige backing band met ritmesectie.

Na twee jaar wordt het resultaat losgelaten, vanaf de eerste tonen is het duidelijk dat Palomino Motel bij de meer toegankelijke Americana aansluit. Love Like This opgebouwd door warme Hammondtonen en oplopende gitaarlijnen en een harmonica, een combinatie die sterk aan de triomfantelijke sfeer van Springsteens Promised Land herinneren. “A love like this could burn down cities, a love like this could set things on fire”

In Something About Rivers duikt die harmonica terug op ademt een identieke sfeer uit maar situeert zich meer in de countryhoek evenals Don’t You Hate It When They Go, een bijzonder fraai duet met violiste Aud Ingebjorg Barstad. In de pianoballade No Tattoos Please krijgt Svendsen naast de prachtige gitaarkronkels van Linkas subtiele vocale backing van Julie S. Christensen krijgt. Big White is authentieke countryrock die in gestrekte draf op diepe gitaartwang en hitsige fiddle evolueert, het met sfeervol galmende tremelo gelardeerde Devil At My Heels is eveneens een onmiskenbare topper.

Als het tempo enigszins gemilderd wordt in verhalend, folkgetint werk zoals Blessing, Going Down That Road en bovenal Old Bridges en de akoestische ballade Blue Moon Above komen Trond Svendsens zangcapaciteiten nog eens mooi uit de verf. Weerom een fijne troubadour uit het Hoge Noorden om te koesteren.