×

Recensie

Roots

05 oktober 2016

The Tibbs

Takin' Over

Geschreven door: Jack Smits

Uitgebracht door: Record Kicks

Takin' Over The Tibbs Roots 4 The Tibbs – Takin’ Over Written in Music https://writteninmusic.com

The Tibbs is een 8-koppige formatie afkomstig uit het Noord-Hollandse Hoorn die bestaat uit frontlady Elsa Bekman zang, Hans Kemkes gitaar, Michael Willemsen basgitaar, Bas de Vries drums, Paul Jonker hammondorgel en de blazerssectie Siebe Posthuma trompet, Coen de Vries tenorsax, Berd Ruttenberg baritonsax.

In 2012 begon deze band eigenlijk als cultact, die obscure instrumentals en vergeten classics nieuw leven inblies. Al snel ontstond de behoefte om dit repertoire aan te vullen met eigen werk. In 2014 verscheen de eerste EP met de titel Cleaned Out, geproduceerd door Paul Willemsen die ook dit nieuwe album produceerde.

Inmiddels is het 2016 en verschijnt op het fameuze Italiaanse label Record Kicks het album Takin’ Over dat is opgenomen in april 2014 en in december 2015. Hiervoor ging de band naar de Electric Monkey Studio te Amsterdam. Ter promotie van dit album werden promotie-optredens gedaan in Frankfurt en Milaan, maar ook waren ze live te zien in de North Sea Jazzclub, op het Groningse Plato Planet Festival en op London Calling in de Amsterdamse Tolhuistuin.

Opvallend is de rauwige en af en toe ongepolijste stem van zangeres Elsa Bekman die in de range zit van diva’s zoals Janis Joplin en Amy Winehouse, de ene keer hard en rauw zoals in de uptempo tracks Dog Days en Get Back Tuesday, de andere keer mooi en gevoelig zoals in de ballad Until We Meet Again, maar toch met een geheel eigen touch. Mooi is de nachtclubachtige en mysterieus swingende track Armada voorzien van een rumbaritme met als hoogtepunt een spetterende trompetsolo.

96 Tears is meer in de stijl van Otis Redding en klinkt dan weer erg als Sixtiessoul. Daarna is het echt swingen geblazen als de band losgaat in Next Time, Washed My Hands en vooral Suffocated dat precies die kekke blazersarrangementjes heeft waar je als luisteraar echt blij van wordt en je spontaan de dansvloer op gaat.

Mijn favoriete tracks op dit album zijn wel Armada en The Story Goes dat weliswaar een hoog Ricky Lee Jones gehalte heeft, maar dat erg pakkend is qua ritme, blazersarrangement en gitaarwerk dat ook nu weer smaakvol en gedoseerd wordt aangebracht door gitarist Henk Kemkes.

Emotioneel is de Janis Joplinachtige ballad Wild Way waarin Elsa Bekman uiteindelijk helemaal losgaat en dat zingt alsof het uit haar tenen komt. Plezante bijkomstigheid is hier wel dat haar stem in dit nummer aangenaam hees klinkt waardoor de song volledig tot leven komt. Eigenlijk is dit ook wel van toepassing op de afsluiter van dit album Cussin’, Cryin’& Carryin’ On.

“11 floorshaking Soultracks from one of the hottest new names of today’s funk & soulscene”. Dit veelzeggende statement is zeker wel de vlag die de lading dekt constateer ik na het beluisteren deze plaat. Energiek, swingend, maar toch ook binnen de kaders van dit genre, dus behoorlijk authentieke Soul en Rhytym & Blues zoals deze bijvoorbeeld in de jaren zestig tijdens de roemruchte soulrevues werden gespeeld. The Tibbs, daar hopen we in de toekomst zeker meer van te horen en hun album Takin’ Over biedt een mooi overzicht van waar de band op dit moment staat en dat is niet gering!



  1. Dog Days
  2. Get Back Tuesday
  3. Until We Meet Again
  4. Armada
  5. 96 Tears
  6. Next Time
  7. Suffocated
  8. Washed My Hands
  9. The Story Goes
  10. Wild Way
  11. Cussin', Cryin' & Carryin' On