Wat een fijne verrassing is het nieuwe album Mockingbird Time van The Jayhawks. Met Marc Olson weer vast terug in de band is de aloude Jayhawks sound weer opgepoetst en glanzend herboren.

De magie van The Jayhawks draaide altijd om de chemie tussen Marc Olsen en Gary Louris. Hun composities en dubbelvocalen maakten vooral Hollywood Town Hall (1992) en Tomorrow The Green Grass (1995) zulke uitstekende albums. Toen Olsen de band plots einde 1995 verliet, pakte Louris de band bij de arm. Maar hoewel de albums goed bleven ontbrak er wat. Een hernieuwde samenwerking tussen Olsen en Louris onder hun beider naam vond plaats in 2009, onder de productionele leiding van Black Crowes Chris Robinson. Het akoestische album Ready For The Flood bleek een fijn album dat naar meer smaakte. Louris en Olsen hadden vanaf 2008 al eerder weer met elkaar optredens gegeven, het was alleen wachten op een album van de hernieuwde Jayhawks.

Ook Olsen en Louris vonden dat ze het werk, waar ze binnen The Jayhawks ooit mee begonnen waren, een vervolg moesten gaan geven. Nieuwe tracks werden vervolgens door Louris en Olsen geschreven in Olsen’s huis in Joshua Tree, Californië, Louris’ appartement in Minneapolis en het huis van Olson’s zus in de bossen van Noord Minnesota. De opnamen vonden vervolgens plaats in de Terranium studio’s in Minneapolis met de band in de originele bezetting met bassist Marc Perlman, drummer Tim O’Reagan en keyboardist Karen Grotberg.

Mockingbird Time is een fijne her-kennismaking met de band die gedurende de jaren 90 de Americana als genre een volledig eigen invulling gaf. Opvallend is daarbij dat de band, meer dan ooit, in composities wat duidelijker herkenbare invloeden prijsgeeft. Sommige melodieën zijn duidelijk beïnvloed door The Byrds (Guilder Annie en She Walks In So Many Ways) en het fijne High Water Blues heeft zelfs invloeden van The Who. Daarnaast kent het album meer variëteit dan eerdere Jayhawks albums. Juist ook songs als de emotievolle titeltrack en de folkrock van Black-Eyed Susan laten dat optimaal horen. De invloed van The Beatles en de psychedelische jaren 60 sluiten daar naadloos op aan.

Mockingbird Time is een prima album geworden waarbij in 12 songs een doorsnee wordt geboden uit datgene wat The Jayhawks altijd zo aantrekkelijk maakte.