Als de diep twangende baritongitaar passeert in openingssong Little Miss Tumbleweed weet je meteen in welk muzikaal straatje dit thuishoort, onversneden country. Het is overigens de gitaar van producer Chris Gage die de derde langspeler van het echtpaar Hilary Claire en Stuart Adams in goede banen leidt en toplui als Glenn Fukunaga en Paul Pearcy inviteerde, ook Lloyd Maines (pedalsteel) en  Will Taylor (fidle) vonden de weg naar Moonhouse Studio in Austin.

Stuart zelf is geen onverdienstelijk picker en dat resulteert in flitsende honky tonk zoals de  openingstrack en het onstuimige Blistered , een energiek nummer van Billy Ed Wheeler die samen met Jerry Leiber ook voor Jackson tekende, voeg daarbij een warm doorleefd zangtimbre dat ook in weemoedig balladewerk zoals Blood and Bone overtuigd.

Nog sterker klinken de duetten met vrouwtje Hillary Claire. Als we de stem van deze, oorspronkelijk als backingvocaliste ingehaalde cowboylady in de smartelijke pianoballade Mr Blue (van Claude Butch Morgan) horen gaan we meteen voor de bijl en dan hebben we het nog niet over haar eigen werk zoals This Dirt, Weak and Wild of Wild Texas Wind gehad. Geheel terecht komt ze steeds meer op de voorgrond , in de duetten complementeert haar sensuele zang voortreffelijk de wat diepere zang van haar echtgenoot.

In het al dan niet gezamenlijk gecomponeerde repertoire van het echtpaar klinkt een gevarieerde erfenis door van country- en folk verleden en  verzeil je vanaf de energieke, eerder genoemde openingstrack tot de afsluiter in een bijzonder afwisselend geheel. Helemaal te gek wordt het nooit daarvoor klinkt het iets te braafjes, You Drive Me Crazy is zonder meer vakkundig hedendaags countrywerk uit de Lone Star State.