Op de hoesfoto zien we een vrouw met lantaarn een uitgebreid herenclubje door de donkere woestijn leiden. Die vrouw is zangeres  Liz Beebee die samen met zanger-gitarist en songleverancier Zach Lupetin en songleverancier het vanuit Venice, Californië opererende septet aanstuurt. The Dustbowl Revival grasduinde voordien in vintage Americana met veel aandacht voor gospel,folk jazz, bluegrass; jugband, prewar blues en dixieland dat in een swingende mengsel verwerkt werd.

Op de nieuwe titelloze langspeler verschuift het accent verrassend naar strakkere soulstuff waarbij naast de met een krachtige strot gezegende Beebe en de blazerssectie, met  trompetter Matt Rubin en Ulf Bjornlin, een hoofdrol vertolken. Call Me, een catchy If You Could See Me Now en het wervelende Good Egg illustreren dat meteen en ook bij The Story legt de ritmesectie een solide basis met een hitsige funky groove.

Gitarist Zach Lupetin kom sporadisch op de voorgrond en de tenorgitaren van Daniel Mark en Connor Vance worden omgeruild voor mandoline en fiddle en in de zwoele exotisch getinte schuifelaar Honey I Love You duikt Keb’ Mo even op. Met het op akoestische gitaar en vervaarlijk grommende trombone rollende Leaving Time maakt Beebee haar rentree. Het is vooral de energieke eerste helft waarin de zangeres als funky chick het laken volledig naar zich toetrekt dat blijft nazinderen. Ongetwijfeld  staat dit perfect ingespeelde ensemble met dit “nieuwe”repertoire als vanouds garant voor een hels podiumfeestje.