×

Recensie

Roots

04 september 2018

The Black Sorrows

Citizen John

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Blue Rose Records

Citizen John Black Sorrows Roots 4 The Black Sorrows – Citizen John Written in Music https://writteninmusic.com

Met een muzikale voorgeschiedenis die teruggaat tot halverwege de jaren zestig behoort Joe Camilleri ongetwijfeld een van de meest productieve muzikanten die vanuit Australië een muzikale carrière uitbouwt. Camilleri figureert in de jaren zestig in R&B en blues bands zoals The Kingbees  en The Adderley Smith Blues Band. In de jaren zeventig voert hij onder het alter ego van saxspeler Jo Zep, Jo Jo Zep & The Falcons aan en blijft sinds naast talloze zijprojecten vooral verbonden met The Black Sorrows. Camilleri zet die band in de jaren tachtig op onder de schuilnaam Joey Vincent, samen met Nick Smith op de sporen. In latere reünies van Black Sorrow  blijft Smith betrokken als tekstleverancier.

Evenals op het twee jaar geleden uitgebrachte Faithfull Service wordt Smith weerom gesignaleerd aan de schrijftafel, terwijl Camilleri de muzikale lijnen uitzet met hulp van gitarist Claude Caranza en  John McAll aan de klavieren. De tien door het duo aangeleverde tracks  leiden vanaf de zompige swampblues rocker Wednesday’s Child naar de door ruisende Hammond en zwierige licks ondersteunde grofkorrelig soulstuff van Lover I Surrender. Het door gloedvolle koorzang en snedig snarenwerk geflankeerde Messiah situeert zich eveneens in de buurt van  de onvolprezen soulbrother Bobby Womack.

Na een fijne interpretatie van Dylans Silvio wippen soul en blues onvermoeibaar haasje over in het tweede gedeelte. In de lichtjes onderkoelde titeltrack Citizen John ontspint zich een duet met zwoele zang van Sandii Keenan. The Horns of Leroy slepen Brother Moses Sister Mae op een lui ragtime ritme richting New Orleans waar het met borstelpercussie en jazzy snarenbijdragen van Sam Leman geassembleerde Nothing But The Blues evenmin uit de toon valt.

“Do I Move You”, vraagt Camilleri zich letterlijk af in de gelijknamige van Nina Simone geleende song. Even luisteren naar een willekeurig fragment uit deze langspeler van The Black Sorrows toont aan dat Camilleri en zijn kompanen het niveau van de meer dan behoorlijk sterke voorganger moeiteloos evenaren.



  1. Wednesday's Child
  2. Lover I Surrender
  3. Do I Move You
  4. Messiah
  5. Silvio
  6. Storm the Bastille
  7. Way Below the Heavens
  8. Citizen John
  9. Brother Moses Sister Mae
  10. Nothin' but the Blues
  11. Month of Sundays
  12. Worlds Away
  13. Sitting on Top of the World