Het hoesje geeft misschien de suggestie dat je te maken hebt met een album uit de jaren 70. Niets is minder waar, Get Back To The Land van Ted Russell Kamp komt ‘gewoon’ uit 2011. De muziek die erop staat is wel van beide tijden. Of beter gezegd: tijdloos lekkere, veelal soulvolle rootsrock.

Degene die in het hoesje toch ook iets ziet van ‘Sunny California’, die zit er niet ver naast: Ted Russell Kamp is weliswaar geboren in New York en opgegroeid in Seattle, vanaf 2011 woont hij in Los Angeles. Daar speelde hij onder meer als bassist in de band van Shooter Jennings. In 2005 bracht hij zijn soloalbum NorthSouth uit, gevolgd door Nashville Fineline (2006), Divisadero (2007) en Poor Man’s Paradise (2009). Naast bassist, zanger en tekstschrijver is hij ook nog producer. Een bezige bij dus, helemaal als je bedenkt dat hij op Get Back To The Land ook nog verantwoordelijk is voor het bespelen van de elektrische en akoestische gitaar, Hammond, Wurlitzer, elektrische piano, trompet én trombone!

Het album staat vol met heerlijke, swingende rootsrock. Dat begint al met de eerste vier toegankelijke, uptempo tracks. Zo is California Wildflower bijvoorbeeld een goed keuze om mee te openen: zo’n lekker uptempo nummer, dat heel snel een plek in je geheugen vindt en daar blijft hangen. Op een prettige manier weliswaar. Het nummer wordt gevolgd door If I Had A Dollar, lekkere rock & roll vanwege de solo, maar toch ook een nummer met een heerlijke klassieke ‘countryfeel’, door de fijne samenzang met Nicole Gordon.

Na die vier laat Ted Russell Kamp drie nummers lang horen dat country en soul ook goed samengaan. Dat begint met de blazers op Down At The 7th Heaven die mooi passen bij de pedal steel. Het wordt nog soulvoller, zelfs funky op Aces And Eights. Meeste soul van het hele album heeft het prachtige Georgia Blue.

Hierna gaat Ted Russell Kamp weer meer naar de country, met Time Is A Joker, Get Back To The Land en Right As Rain. Met Don’t Look Down laat hij horen dat blues hem ook niet vreemd is. Half Hearted is weer een prachtige countrytrack, onder meer door de pedal steel. Russell Kamp sluit het album af met het indrukwekkende Bottles On The Table, een krachtige, meeslepende ballad.

Op dit album hoor je een keur aan invloeden: van The Byrds, van Gram Parsons, van Tom Petty. Voor liefhebbers van die muziek is Get Back To The Land dan ook zeker geen weggegooid geld. Wat verder nog gemeld mag worden, Kamp heeft een erg prettige zangstem. Na de cd een paar keer te hebben geluisterd, wordt de gedachte “over dit album is heel erg goed nagedacht” alleen maar sterker. Soms maakt dat een album steriel, vlek, eendimensionaal. Dat is hier zeker niet het geval, de muziek leeft wel!

Get Back To The Land is zo een prachtig voorbeeld van “don’t judge an album by its cover”. Veel slimmer is het namelijk om ernaar te luisteren. Grote kans, dat je blij verrast bent.