×

Recensie

Roots

24 november 2018

Tank Full O Gas

Sacrafice Paradise

Geschreven door: Peter Urbanus

Uitgebracht door: Rec/Odds

Sacrafice Paradise Tank Full O Gas Roots 4 Tank Full O Gas – Sacrafice Paradise Written in Music https://writteninmusic.com

Het tweede album van de zeer originele Nederlandse band Tank Full O Gas, dat pas een klein jaar geleden debuteerde met Custom Bike In A Desert. Het duo –bestaande uit T-Fog en Garageman, ofwel Patrick en Herald Arkenbosch- zet een verrassend rijke, eigen sound neer, met geweldige, bezwerende melodielijnen.

De Nederlandse broers Patrick en Herald Arkenbosch opereren vanuit het Duitse Frankfurt. Het album is opgenomen met de Garageband-technologie, wat waarschijnlijk de rijk georkestreerde sound mogelijk heeft gemaakt. Ik mag dit graag horen: goede eigen songs, helemaal gemaakt volgens je eigen ideeën, zonder nadrukkelijk bepaalde invloeden uit te serveren. Zelf noemen ze desalniettemin Marillion, Rolling Stones, Live en Steely Dan. Pink Floyd zou je misschien ook kunnen noemen.

Opener Road is bezwerend en mooi gearrangeerd. Mama is bijna symfonisch, met de strijkers op een bed van akoestische ritmegitaar. Tank Full O Gas wordt geclassificeerd als ‘indie’, met Americana en 70-ies rock-invloeden. Songs als Rationale, See My Better My zijn ijzersterk, mede door de (vrouwelijke) tweede stem. Dat tweede nummer is ook verrassend door de funkrockende wending halverwege. Riptide betekent een verraderlijke, sterke stroming en doet z’n titel eer aan.

In No Other Way komen inderdaad sterke 70-ies klanken a la T-Rex, Bowie en Lou Reed voorbij, maar de geweldige wendingen qua melodie zorgen ervoor dat de broers verre blijven van de clichés. Opmerkelijk trouwens, dat veel nummers behoorlijk lang zijn en alle kanten uitwaaieren qua melodielijnen en ritme. Home Coming is een uitzondering, met amper een minuut, maar wel helemaal te gek en verrassend. De fuzzy gitaarsolo’s zijn vaak bewust(?) een beetje vals, maar maken de mooie noten des te mooier. Veel nummers hebben een ietwat onheilspellende, melancholieke ondertoon (Pedestal).

Ik kan er de vinger niet op leggen, maar deze band heeft ook de typisch Nederlandse rocksound. Dat is geen kritiek, maar een compliment. Ergens lijkt de zang soms op die van Richard Janssen van Fatal Flowers. Het slotnummer deed me zelfs aan Daryll-Ann denken.

Wel even dit: een mooi logo en aparte letters zijn natuurlijk prachtig, maar als de recensent minutenlang bezig is met ontcijferen wat er staat om je bandje te kunnen googelen, dan helpt dat niet zo. Maar verder een prachtig en eigenzinnig album.



  1. Road
  2. Mama
  3. The Patient
  4. Rationale
  5. See My Better Me
  6. Cha Cha Chaos
  7. Riptide
  8. No Other Way ( Nerd)
  9. Home Coming
  10. Sacrifice Paradise
  11. Bellavista Drive
  12. Pedestal
  13. Swirly Twirly