Super Sonic Blues Machine, de in 2012 opgerichte band met Lance Lopez (gitaar, vocalen), Fabrizio Gross (bas) en Kenny Aronoff (drums), heeft het afgelopen jaar een ware live verslag geleverd. Op basis van hun debuut West of Flushing, South of Frisco (2016) en waarover de pers zeer lovend was en o.a. schreef: “Modern blues does not get any better than this!”., toerde de band uit Texas de hele wereld over, van India naar Rusland en via Nederland en Noorwegen weer naar thuisland Amerika terug. Maar het heeft de band nog veel beter gemaakt zo blijkt al snel bij het beluisteren van Californisoul, het album dat als een ‘verloren soundtrack’ van een denkbeeldige roadtrip  van Los Angeles naar San Fancisco gezien mag worden.

Californisoul is een echte “liedjes plaat” geworden die is opgenomen in de Fab’s studio in het Amerikaanse North Hollywood. Het album bestaat uit een aantal goed doordachte songs die inventief zijn qua breaks en smaakvol ingekleurd zijn met slidegitaar en bluesharp en voorzien zijn van soulachtige, soms wat mysterieus klinkende background vocalen. Pluspunt is ook dat het album werkelijk je speakers uit knalt, wat te danken is aan de uitstekende mix en productie.

Nu is het tegenwoordig een trend om een keur aan gastmuzikanten mee te laten spelen ter opwaardering van je album. Op Californisoul doet bijvoorbeeld de befaamde Billy F. Gibbons van ZZ Top mee die ook meegeschreven heeft aan het nummer Broken Heart, waar hij dan ook direct een onmiskenbaar ZZ Top-stempel op drukt. Dan is het de beurt aan blues- en fusiongitarist Robben Ford, die te horen is op Somebody’s Fool, waaraan hij op zijn onnavolgbare wijze een geraffineerde bijdrage levert. Eric Gales, een ware Hendrix adept, is te horen op de track Elevate (My Soul) waar hij stevig uitpakt met pittige wha wha solo’s. Verrassend is het laatste deel van deze track omdat de feel geheel anders wordt door een vertraging van het tempo.

Ook Steve Lukather levert goed werk op de track Hard Times. We worden getrakteerd op een fenomenale gitaarbattle tussen Lukather en Lopez, waarbij het opvallend is dat Lance Lopez een zeer capabele gitarist is die zich goed staande weet te houden, niet alleen tegenover Lukather, maar ook ten opzichte van de andere gitaargiganten die meedoen op dit album. Last but not least horen we Walter Trout, herkenbaar en uitbundig als altijd, zoals te horen is op What’s Wrong, een overtuigende en gedragen mooi opgebouwde minor bluesballad.

Deze plaat is een bijzonder lekkere en gevarieerde mix van diverse stijlen die het hokje bluesrock ver overstijgt. Naast de smeuïge bluesy rock horen we invloeden vanuit de soul, funk, latin en Californische psychedelica, zelfs een vleugje reggae zoals in de openingstrack I Am Done Missing You. Ook de rauwe stem van zanger, begenadigd gitarist en songwriter Lance Lopez, die qua stem wel wat weg heeft van die van Johnny Lang, gaat niet snel vervelen.

Je krijgt zeker het gevoel meegenomen te worden op een uiterst aangename muzikale roadtrip waarin de sounds van de jaren zestig en zeventig doorklinken. Desondanks klinkt het album geheel eigentijds. Dit album is een must voor de bluesrock-liefhebber en mag niet in je collectie ontbreken!