×

Concert

20 november 2011

Succesvolle zaterdagavond Crossing Border 2011

Geschreven door: Robert Schuurman

Na de zeer geslaagde vrijdagavond was het ook zaterdag weer een avond van keuzes maken uit het bomvolle en gevarieerde programma. Hoewel de vrijdag veel eerder uitverkocht was, kon de organisatie van Crossing Border 2011 ook de zaterdag voortijdig als uitverkocht aanmerken.

De Haagse formatie Splendid had de eer om de festivalgangers op te warmen in een meteen goed gevulde Cuatro. Met een fraaie mix van soul, reggae, funk en rock bracht de band tijdens deze thuiswedstrijd het publiek meteen in de stemming. Veel nummers van het nieuwe album Connect Back To The Stars werden op enthousiaste wijze gebracht en ontvangen.

Aan Jonathan Wilson de taak om de avond in The Royal te openen. De talentvolle singer-songwriter uit Los Angeles ziet de zaal langzaam maar zeker gedurende de set voller stromen. Met zijn geweldige album Gentle Spirit kwam, zag en overwon hij dit jaar. Hij wordt persoonlijk verantwoordelijk gehouden voor de revival van de Laurel Canyon-scene, een groep legendarische muzikanten waaronder Graham Nash, Jackson Browne, Joni Mitchell, The Byrds (met  Crosby en Stills) en Buffalo Springfield (met Neil Young), die in de jaren zestig en zeventig met elkaar samenwerkten in de vallei bij Los Angeles. Zijn tijdloze muziek doet dan ook regelmatig denken als een spannende mix van de stijlen van deze muziekhelden. Met zijn veelal lang uitgesponnen nummers overtuigt Jonathan zaterdag echter nog niet volledig. Het begin is wel overtuigend. Conform het album start hij met de mooie titelsong Gentle Spirit en Can We Really Party Today? maar gedurende zijn set merk je dat ondanks zijn geweldige gitaarspel niet alle nummers overtuigen. Dat heeft zeker ook met de begeleidende band te maken, die degelijk meespeelt maar niet meer dan dat. Het charisma moet volledig van frontman Jonathan komen, die zijn stinkende best doet, maar het lange, prima opgebouwde Valley Of The Silver Moon haasten wij ons richting Buchanon, waar roodharig wonderkind Ed Sheeran zijn allereerste optreden in Nederland geeft.

ed-sheeranMet zijn debuutalbum + en vooral de prachtige single The A Team speelde de twintigjarige Ed Sheeran zich in de kijker van een groot publiek. De zeer enthousiaste Brit maakt de blunder om te veronderstellen dat Den Haag deel uit zou maken van Amsterdam maar zijn grote aaibaarheidsfactor, gekoppeld aan zijn enorme talent en ongekende inzet vergoed alles. Hij pakt de zaal meteen in met een zeer gedreven versie van Give Me Love. Als een ware meester met de loop-pedal en met overtuigende zang roept het nummer herinneringen op aan de concerten die Damien Rice in Nederland gaf. Zelfs een aantal nummers die op het album nauwelijks beklijven krijgt door Ed’s voordacht vanavond iets extra’s mee. Ook verrast hij ons met een spannende cover van een cover van Jamie Woon, die deze traditional het eerste oppakte, Wayfairing Stranger, waarmee hij de laatste sceptici definitief voor zich wint. De extra uitgebreide rap tijdens You Need Me, I Don’t Need You is eveneens zeer overtuigend. Wat zingt en rapt Ed toch met een speels gemak! Als hij tenslotte zijn klassieker in wording The A Team compleet onversterkt speelt en de zaal muisstil krijgt, kun je slechts concluderen dat de Nederlandse vuurproef met glans doorstaan is en dat we nog heel van van Ed Sheeran gaan horen.

Dan snel weet terug naar The Royal waar The Low Anthem net is begonnen. Geweldig om te zien en te horen hoe deze band uit Rhode Island afwisselt tussen zeer breekbaar klinkende pracht(folk)songs en experimentele, bij vlagen psychedelische rock. De zeer goedgevulde schouwburg geniet met volle teugen!

Om zoveel van het festival mee  mogelijk mee te pakken gaan we snel door naar naar de derde etage van de schouwburg voor het optreden van Amy Lavere in de Paradise. Daar komen we net op tijd aan om een plaats te bemachtigen in deze kleine(re) zaal. ‘Gewapend’ met haar contrabas en haar prima band, met o.a. een violiste zet ze een prima set neer met veel nummers van haar laatste, derde album Stranger Me. Helaas komt haar (stem)geluid niet goed tot zijn recht in deze zaal.

We trekken de jassen weer aan, lopen langs de 3VOOR12 Stage waar Spinvis voor een groot publiek aan een sessie bezig is, zien dat het goed is en sprinten door naar de Duitse Kerk waar de Britse singer-songwriter Marcus Foster zijn fraaie set speelt voor een, laten we het positief bekijken, halfvolle kerk. Met name de rustige, melancholische nummers van zijn debuutalbum Nameless Path zijn het meest overtuigend.

sivert hoyem fotoIn het kader van veel willen zien, lopen we weer terug naar het NTI waar in de Waterloo voormalig Madrugada-frontman Siver Høyem optreedt. De zaal is al goed volgestroomd als schrijver Merijn de Boer gaat voorlezen uit zijn verhalenbundel Nestvlinders. Een slimme zet van de programmeurs om de auteurs vlak voor de muzikanten te plaatsen, want ik denk niet dat Merijn eerder voor zo’n volle zaal heeft gestaan. Zichtbaar gespannen ploetert hij zich monotoon door de teksten van zijn eigen bundel heen, als het ultieme bewijs dat een goede schrijver nog geen goede performer is. Nadat hij toch dankbaar het applaus in ontvangst genomen heeft, is het echt tijd voor Sivert Høyem. Die tekent met zijn uitstekende band meteen voor een ander hoogtepunt van de avond. Met veel prima nummers van zijn laatste album Long Slow Distance, waaronder het verstilde Blown Away en het zwaar aangezette Emotions. Ook grijpt Sivert met Lucifer terug op een klassieker ‘uit een vorig leven’, zoals hij de Madrugada-jaren typeert. Madrugada-fans krijgen daarnaast ook nog het geweldige Kids Are On Highstreet en Majesty te horen.  De stem van Høyem heeft na al die jaren absoluut niet aan (zeggings)kracht ingeboet en overtuigt van start tot finish!

De flamboyante multi-instrumentalist Patrick Wolf mag het festival in The Royal afsluiten en doet dat op geheel eigenzinnige wijze. Vervelen zal hij nooit, ook nu weer zet hij een prima show neer met veel werk van zijn goed ontvangen vijfde en laatste album Lupercalia.

En zo gaat deze editie van Crossing Border wederom als geslaagd de boeken in en kijken we weer reikhalzend uit naar 2012!