Zo’n tien jaar geleden werd op Kakistocrasy het Amerika van George Bush stevig op de korrel genomen met in countryrock verpakte aanklachten tegen de gang van zaken, scherpe protestsongs waarbij Steve Earle een koorknaap lijkt.

Achter de wat bizarre naam Spicewood Seven schuilen Tommy Spurlock en Luke Powers. Dat de heren niet meteen een vervolg ineen knutselen heeft ongetwijfeld vooral met hun drukke agenda te maken. De uit Forth Worth afkomstige Tommy Spurlock is een drukbezet producer en sessieman die in het verleden met Delbert McClinton, Rodney Crowell, Rosanne Cash, Jim Lauderdale, David Olney en talloze anderen samenwerkte. Luke Powers vervolgde ondertussen het solopad.

Er blijven helaas meer dan ooit genoeg pijnpunten om aan te klagen en tien jaar na hun debuut neemt het duo terug de draad op. Onder de toepasselijke titel Still Mad passeren een dozijn songs  niet zelden van venijnige hooks voorzien. Zelfs n de wrange observaties, zoals bijvoorbeeld I Live With The Devil, schuilt een humoristische ondertoon. Naast de onvermijdelijke relatiebreuken (de titelsong), worden ook meer specifieke, universele aangelegenheden aangesneden.

Neem nu het niet van ironie gespeende Everything Is Great over de immer groeiende kloof tussen de doorsnee Amerikaan en een handvol triomferende multimiljardairs, zo op het lijf geschreven van een bedenkelijk sujet als Trump. Of een bedrieglijk vrolijk huppelende Hey Idiot.

In People Are Basically Good weerklinkt onmiskenbaar enig cynisme, evenals in Average People, dat lijkt weggelopen uit het repertoire van The Band. De piano die je in The Magic Bullet hoort is overigens die van Garth Hudson, op zwierige honky tonk tonen wordt nog eens teruggekomen op de aanslag op Kennedy. Lekker weg happende Americana met een absolute meerwaarde is het minste dat je van dit geenszins vrijblijvende werkstukje kunt zeggen.